Bilader, esgiden beri bi 'Gara basan' lafı alır verir ortalıı. Hemene "Gece üyürkene üsdüme gara basan çögdü" deller. Çocukana da bizi engi gara basanıla, ecinnilerile gorkudurlarıdı. Engi gara basan bi de bana geldi birinde, adamı bi sıkıntı basıyoru, ne yorganı galdırabiliyon, ne uyanabiliyon. Adamın dini imanı gevreeyoru. Uyanınsıra bi oh çekib, ıraatlayorsun.
Hindi bizim Alanya'da cavır memlekedlerinin purocelerine ilg havas edenlerden biri Hacımemedli Köyü'nden belediye ireyisi yardımcısı Abdıllah Agbaş'ıdı. Bu Agbaş bi vakıdlar hayılaca bi puroce yabdı. Bu purocelerden biri uçun Tok Maazası'nın saabı Memed Tok'un oolu, devrin belediye mecilis azası Arif Tok'ula barabar bi zaman cavır memleketi Norvec'e gedmişler. Norvec’in yaşantısını öörenmeg uçun da Norvecli birinin evine musafir olmuşlar. Gece üyürlerkene Arif Tok'un üsdüne gara basan çögmüş. Arif'in ayaglarının üsdünde bi ağırlıg varımış, ayaanı çekemez, gözünü açamazımış. Sonunda eşguvatııla gözünü bi açmış, yorganın üsdünde tana gibi bi kedi yatırımış. Arif'in ödü sıdmış, kediye "Ged hurdan, hoytt, moyt" deyi barınmış. Sese uyanan Abdıllah Agbaş "Arif gardaşım üsemesine gendini yorma, engi kedi Türgce bilmez" demiş. Meerem engi kedi evin saabının kedisimiş, adama alışgın olduundan gorkub gaçmazımış. Gari yayla çocuu Agbaş gakıvermiş, elile kediye bi yumrug metlemiş, kedi zavada yarmış.
Benden böönlüg bu gadar. Hadi galın saalıcaala.