IRAMETLİ Hambal Kerim Emmi'min torunu Hasan Gılıc'dan teze habarlar geldi bilader. Bu, bi boy şiyir yazıyoru. Şiyirin adı da üsemesine aşg. Taa banda bile çegmemiş emme şiyiri zavadanag bana yetişdirdiler. Okudum, gözel olmuş. Hasan,...
IRAMETLİ
Hambal Kerim Emmi'min torunu Hasan Gılıc'dan teze habarlar geldi bilader. Bu, bi boy şiyir yazıyoru. Şiyirin adı da üsemesine aşg. Taa banda bile çegmemiş emme şiyiri zavadanag bana yetişdirdiler. Okudum, gözel olmuş. Hasan, şiyirin bazı yellerinde hööle deyoru:
Anan garı seni vazgeçiriceen deyi,
'Endeenin gara cavası esgi' deyorumuş,
Ne bilen a yolasıcanın garısı.
Gızı bana mı vericen, motura mı?
Çok ökeliyim bidenem,
Gel gelelim anan garı cavırııla,
Boban dediin deyus yüzünden,
Bi araya gelemeecez heralda bidenem.
Adı batasıca, sin dürtesice,
O çamış gatıra benzeyen,
Dayın dediin müzevirci var a,
Gazoz kapaa gibi üsdümüze yapışdı,
Her şeyi anana yetişdirdi,
Mavıladdı beni bidenem.
A benim Hasan'ım, şiyirdeki gıza yangın oğlanı engile süründürme. Engi işin bi goleyi var. Oğlan, gızı gaçırıcag, engi iş biticeg. Öle anasının gönlünü ed, bobasının ırızasını al, olmaz engi iş. Benim avradı alıkana anası da bobası da bunnumdan getirdileridi. O vakıddan beri köpegler gibi pişmanım gaçırmaadıma. Gaynanala bobalıı o yüzden heç hazedmem, onnar da beni hazedmez. Beerde bereyi bi gızları varımış gibi, ta muraylanıllar, nazlanıllar.
Benden böönlüg bu gadar. Hadi galın saalıcaala.
