1996 yılında bir ceket, bir eş ile geldiğim Alanya o kadar güzel ve o kadar dingindi ki...
Vazgeçemedim...
Gidemedim...
Aslında İstanbul'da mesleki kariyerim için çok daha geniş imkanlara sahipken gidemedim geriye...
Kaldım...
Hani deriz ya...
'Buralar bir zamanlar bataklıktı da almadık'...
Aynen öyle...
Cuma Pazarı bölgesi durak ve Hacıkura blokları hariç gerçekten bataklıktı...
3 eski ev vardı orada...
Ha bir de Sinanoğlu Market...
Kadıhan Butik...
Alanya'da ilk çalıştığım yer...
Çevreyolu üzeri tamamen ormanlık ve kıraçtı...
Enes o dönemde eski Devlet Hastanesi'nde doğdu...
Kütürüp'te Bekçi İsmail'in alt katında oturuyorduk...
Cuma Pazar'ından Kütürüp'e yürüyerek giderdik, gençlik...
Bazende ücretli motorlarla...
...
Aradan 25 yıl geçti...
Alanya büyüdü, gelişti, serpildi...
Serpildi de serpilecek bir yeri yoktu...
Alan dar, dağlar sırtında...
Genişleyemedi...
Gün geldi Türk olan Alanya'ya yabancı kaldı...
Kendi sitemde yabancı, Türk oranı 3 yabancı 2 Türk olacak kadar tehlikeli bir hale geldi...
Asgari ücret 5500 iken 2+1 ev kirası 8000 oldu...
Toprağa askerlik yapan toprağa muhtaç kaldı...
Hani var ya 'Yiğit muhtaç olmuş kuru soğana'...
Evet...
Yiğit muhtaç oldu bir avuç vatan toprağına...
Askerden dönerken şöyle bir taktirname getirmiştim...
'Yürütülen operasyonlarda gösterdiği üstün başarı ve cesareti için bu belgeyi almaya hak kazanmıştır'...
Evet Bingöl Genç'in dağlarında 15 ay katıksız onlarca çatışma gören ben, cebinde 500 bin dolarla gelen Rus'un karşısında basit bir hiç durumuna düştüm...
Devletim güçlüdür...
Devletim dirayetlidir...
Bunlara sebep olanlar sadece basiretsiz birkaç yönetici biliyorum...
Umarım gün gelir ve toprağın asıl sahiplerini birkaç dolar için 2. Sınıf hale düşmekten kurtaran Atatürkler gelir...
Umudum hala dipdiri...
Bekliyorum...