DEĞERLİ okurlar. Yazının başlığını okuyunca siz 'Siyaset ne zaman çiviliydi?” diye de sorabilirsiniz! Vallahi ne yalan söyleyeyim, yerden göğe kadar haklısınız. Ben de aynen sizin gibi düşünüyorum. 1950 yılında, henüz 9 yaşındayken,...
DEĞERLİ
okurlar.
Yazının başlığını okuyunca siz “Siyaset ne zaman çiviliydi?” diye de sorabilirsiniz!
Vallahi ne yalan söyleyeyim, yerden göğe kadar haklısınız.
Ben de aynen sizin gibi düşünüyorum.
1950 yılında, henüz 9 yaşındayken, CHP
’
nin seçimi kaybedip DP
’
nin iktidara geldiğine şahit olan ve o günleri oldukça çok iyi hatırlayan biriyim.
Tabii bu tanıklık, CHP
’
li ve DP
’
li parti fanatikliği içindeki yetişkinlerinki gibi değildi.
Bu, çocukluk yıllarımdan kalma, çocukça bir gözleme dayalı ilginç bir anı olarak hep hafızamda kaldı.
Sonrası mı?
1960-70 ve 80 yıllarına dayalı kaos süreçlerinde, şu ya da bu biçimde siyasetin tam göbeğinde yer aldım.
Hani ömrü boyunca sıkıntı içinde yaşayan birisi,
“
Gün güneş yüzü görmedim
”
der ya, ben de bu ülkenin ve özellikle, bu ülke insanının, siyaset anlamında, günlük güneşlik bir ortamda, seviyeli bir siyasetin yapıldığına şahit olamadığı kanısındayım.
Kimi partililer ve parti yöneticileri, iktidar oldukları dönemleri güllük gülistanlık olarak görüp, mutlu olduklarını iddia etseler de, gerçeğin öyle olmadığından adım gibi eminim.
Neden mi bu kadar eminim?
Çünkü ben de, geçmişte desteklediğim partinin ve de liderin iktidarında, ülkemin, ülke insanımızın ve benim başımızın göğe değdiğini sanırken, bugün geriye dönüp bakıp özeleştirimi yaptığımda, ne kadar büyük yanlışlara imza atıldığını düşündükçe içim içimi yiyor.
Bugün mü?
Vallahi bırakın diyecek lafı bulamamayı, laf bulmaya çalışmanın bile saçmalık olacağına inanıyorum.
Hangisini eleştireceksin!
Al birini vur ötekine.
Hamaset iktidarıyla muhalefetiyle aldı başını gidiyor.
Birisi dünyaya meydan okuyor.
Diğeri yanındayım diyor.
Öbürü mü?
O da.
İktidara geleyim Ege
’
deki adaları alacağım diyor.
Varın siz gerisini düşünün.
Siyasette çivi mivi kalmış mı?
Millet mi?
Her davulun önünde göbek atıp, alkış tutarak, kılıktan kılığa girip, gelene ağam gidene paşam demekle meşgul.
Toplumun genel kültürünü sorarsan.
Sosyal medyaya bir göz at, o zaman anlarsın, anya ile Konya
’
yı.
Herkes ulema.
Herkes her şeyi biliyor.
Herkes dürüst.
Herkes kahraman.
Falan filanla dolu.
Rezillikler ve reziller mi?
Onu da, haber kanallarından öğrenin.
