Televizyonu açıp haberleri dinlediğimizde, bir tek olumlu habere rastlamak mümkün değil. Teröristlerin eylemleri. Şehitlerimizin haberleri. Bitmedi. Üç tarafı denizlerle kaplı ülkemizde. Her gün onlarca insanımızın boğulma haberleriyle sarsılıyoruz....

Televizyonu açıp haberleri dinlediğimizde, bir tek olumlu habere rastlamak mümkün değil.

Teröristlerin eylemleri.

Şehitlerimizin haberleri.

Bitmedi.

Üç tarafı denizlerle kaplı ülkemizde.

Her gün onlarca insanımızın boğulma haberleriyle sarsılıyoruz.

Trafikte kaybettiklerimizi ise artık sıradan vakalar olarak görmeye başladık.

Ekranlar ölüm haberleriyle sıkış sıkış!

80 milyonluk bir ülkede hiç mi olumlu bir haber yok?

Dünyanın neresinde, toplumu delirtmek için böylesine bir haber trafiği vardır?

Böylesine çivisi çıkmış bir toplumsal dokuda, insanların sağlıklı düşünmesi, empati yapması, hoşgörü ile davranması mümkün mü?

Sosyal şizofreni denen şeyin iliklerimize kadar işlediği gerçeğini artık görmek zorundayız.

Toplum olarak delirmek üzereyiz.

Her konuda kutuplaşıp çatışmak için neredeyse birbirimizle yarışıyoruz.

Soygun, vurgun, üçkağıtçılık, aldı başını gidiyor.

Olumlu hiçbir konuda, toplumsal dayanışmadan söz etmek mümkün değil.

Dayanışma, çatışmayı körükleyecek, toplumu huzursuz edip gerecek konularda eylem üstüne eylem yapan, ortalığı yakıp yıkan eylem timlerinin rezilliği de gündeme gelebiliyor.

Güvenlik güçlerimiz her gün, cadde ve sokakları yakıp yıkmaya çalışan, ne istedikleri ve ne yapmaya çalıştıkları belli olmayan bu rezillerle uğraşmakla meşgul.

Vatandaşa, güvenlik güçlerine saldıran, ortalığı yakıp yıkan bu insanlara biraz sert müdahale eden güvenlik güçlerimizin, orantısız güç kullandığından söz edilirken, bu rezillerin rezilliğini görmezden gelen yayın kuruluşlarımız, siyasilerimiz ve de siyasi fanatizmin batağına saplanmış vatandaşlarımız var.

Ülke hızla kaosa sürüklenirken biz hala birbirimizle uğraşmakla, onu bunu suçlamakla meşgulüz.

Böyle bir tablo bizi nereye götürür diye düşünen yok.

Allah hepimize akıl fikir ihsan eylesin.

Ne yapalım, işimiz Allah’a kalmış gibi gözüküyor!