Mezuniyet sonrasındaki gönüllü asistanlık, askerlik ve arkasından İstanbul'daki çıraklık dönemlerinden sonra ancak 1987'nin 15 Haziran'ında muayenehanemi açabilmişim… Turizm ve inşaat sektörünün Alanya'da patlama yaptığı,...
Mezuniyet sonrasındaki gönüllü asistanlık, askerlik ve arkasından İstanbul’daki çıraklık dönemlerinden sonra ancak 1987’nin 15 Haziran’ında muayenehanemi açabilmişim… Turizm ve inşaat sektörünün Alanya’da patlama yaptığı, şehre göç alışın en yoğun olduğu yıllarda… Daha diş hekimi enflasyonun da yaşanmadığı, yalnızca on birimizin hizmet verdiği şehrimizde…Yıllar çok da çabuk geçmemiş… Arkaya dönüp baktığımdaki tonlarla anıdan, yaşanmışlıktan anlıyorum böyle olduğunu… Mesleğim ve ben gittikçe birbirimize ısınarak; kâh lanetler savurup kâh “iyi ki varsın” diyerek geçinip gitmişiz…Diplomamı alışımın 30, muayenehanemi açışımın 25. yılında o beni terk etmeden, henüz elim kolum tutarken, artık ona teşekkür etmenin gerekliliğini düşünüyorum… Bir meslek sahibi olmanın değerini anlatabilmek, örnek olmak için…Sevgili mesleğim, öncelikle, seni kullanarak topluma hizmet etmede bana fırsat verdiğin için teşekkür ediyorum… Ama karşılığında diş hekimliği mesleğini toplumda yücelttiğimi, onu uygulamak için en üstün ahlak standartlarını geliştirdiğimi de hatırlatmalıyım…En yüce değer olan emeği, emek yoğun çalışmanın getirdiği hazzı 25 yıl boyunca bana tattırdığın için; vücudumdaki her eklemimde geri dönüşümsüz bozulmalar yaratmana rağmen sağ olasın diyorum… Bileğime güvenerek çalışmanın getirdiği güç sayesinde, günümüzde geçer akçe olan emeksiz, kolay kazanç anlayışına saygı duymamamı sağladığın için teşekkür ederim…Kişilikleri tartan terazinin daralarının altın olduğu geçmiş yıllarda, senin sayende toplumda yer edindim. İnsanlar, mesleğimde başarılı olduğum için beni değerli buldular ve saygı gösterdiler; şimdilerdeki kıymeti kendinden menkul, önemli olmak için çaba gösterenlerden farklı olarak!Hasta ağzında yaptığım her iyi uygulama yaşama bakışımı olumlu kıldı… Bir sanatçının doyuma ulaşması gibiydi, yaptığım her iyi dolgu… Çok dertler paylaştım; yanıtlanması zor sorular sordum hastalarıma, ağızlarında tükürük emici varken! Çok şey öğrendim, kendimi geliştirdim; muayenehanemde tanıdığım binlerce değişik insan sayesinde…Sevgili mesleğim, beni ahlaksızlık yapmaya zorlamadığın için de teşekkür ederim. Ya da tam tersine, sen mi bana teşekkür etmelisin, bilmiyorum; hiç böyle bir işe kalkışmadığım, seni zor durumda bırakmadığım için?Altın bileziğim, kıymetlim; aslında farkında mısın, en güzel zamanlarımızı yaşlılığımızda geçiriyoruz. Fazla kasmadan, abartmadan, sınırları zorlamadan; yalnızca kuralları uygulayarak, bilgece bir birliktelik sürerek... Ama bu sakinliğimiz bilgi ve deneyimin getirdiği bir özgüvenle hala meydan okuyabilmemizi engellemiyor; hayata ve diş hekimliğine dair… Yoldaşım, kader ortağım; adımın soyadımın başında yıllarca ön ek olarak kıvançla seni taşıdım. Seninle anılmaktan gurur duydum. Biz gittikten sonra da bu birliktelik kalacak ardımızda; sayfalarda, anılarda biliyorsun… İyi ki vardık demekten başka bir söz gelmiyor aklıma… Sevgilerimle…
