Her şey yolunda gittiği sürece, her çocuk mutluluk kaynağıdır aileye. Yeni bir umut, yeni bir heyecan, yeni bir yaşam şekli getirir. Artık bağımlısınızdır ama bu bağımlılık diğerlerine benzemez, asla o bağımlılıktan vazgeçmeyi düşünmezsiniz....
Her şey yolunda gittiği sürece, her çocuk mutluluk kaynağıdır aileye. Yeni bir umut, yeni bir heyecan, yeni bir yaşam şekli getirir. Artık bağımlısınızdır ama bu bağımlılık diğerlerine benzemez, asla o bağımlılıktan vazgeçmeyi düşünmezsiniz.
Çocuk büyüyüp geliştikçe, öz bakım becerilerini kazandıkça, ilk yıllardaki zorluklar aşılmaya başlar. Bu defa da yerine getirilmesi ve dikkat edilmesi gereken farklı sorumluluklar bekler aileyi. Çocuğun sosyalleşmesi, ona uygun bir gelişim ve eğitimi sağlamak için doğru kişi ve kurumların seçimi gibi.
Çocuğun bir sağlık sorunu, fiziksel veya zihinsel bir problemi olması durumunda, bu süreç çok daha farklı seyreder çünkü sağlık sorunu ile karşılaşan ailelerin halletmesi gereken çok daha öncelikli konuları vardır. Bu sürece devam etmeleri için öncelikle yaşam mücadelesi vermeleri gerekecektir. Eğitim ve sosyalleşme kurumları yerine sağlık kurumlarını aşındıracaklardır.
Fiziksel engelli bir çocuğa sahip aileler; öncelikle bu engeli rehabilite ederek çocuklarını sosyal yaşama en engelsiz şekilde katabilmenin mücadelesini verecektir.
Zihinsel süreçte problemleri olan çocukların aileleri ise; genelde bu sürecin uzun süre farkına varamayacak, bir şeyler anlasa da konduramayacak, 3-5 yaşına kadar umutla bakacak, -çoğu zaman götürdüğü doktorlar da anlamayacak- yıllar geçip de umutları dibe doğru gittikçe, bu durumu kabullenme süreci başlayacaktır.
Pek çok rehabilitasyon merkezinin açıldığı, engelli çocuklara desteğin ve toplumda farkındalığın arttığı günümüzde, çocuklar eğitilirken maalesef ailelerine destek verilmemektedir.
Oldukça bilinçsiz ve ilgisiz aileler de var. Rehabilitasyon merkezleri bu kadar yaygınlaşmadan önce, çocuklarını gizleyenler veya eve hapsedenler de. Belki hala var.
Aileler, öncelikle başlarına gelen şeyin ne olduğu, doğru bilgiye nasıl ulaşabileceği, bununla mücadele etme yollarının neler olabileceği, devletin ne tür destekler verdiği konularında bilgilendirilmeli ve onlara psikolojik destek sağlanmalıdır. Bu da uzman bir kişi önderliğinde, onların bu sorunları kabullenmesini ve paylaşmasını sağlayacak ortamlar oluşturarak gerçekleşebilir. Belki bu aileler için bir grup terapisi uygulanabilir. Aile desteği konusunda, pek çok uzmanın çalıştığı, psikoloğun bulunduğu ve ailelerin toplandığı kurumlar olan rehabilitasyon merkezlerinin önemli sorumluluklar alabileceğini düşünüyorum.
Uzun zaman-emek harcanan tedavi ve rehabilitasyon çalışmaları, tıp ve ilgili alanlardaki gelişmeleri takip etmek, gidilen doktorlar, denenen alternatif yöntemlerin tümü ekonomik, fiziksel ve psikolojik çaba, sorumluluk ve özveri gerektirir. Ebeveyn, engelinin derecesine göre zamanın çoğunu çocukla birlikte geçirmek zorunda kalabilir.
Çocuğun, bir üzüm salkımını sağ eliyle kaldırıp sol eliyle bir tanesini koparıp ağzına atması, ne uzun bilişsel ve motor süreçler gerektirir bazen. Önce fark etmelidir, sonra almayı düşünmeli ve bunu yapabilmeli, diğer elini kullanması gerektiğini anlamalı, güç verip onu koparmalı, ağzına götürmeli. Ne kadar zor değil mi? Bazen sadece bu beceriyi öğrenmesi aylar alabilir.
8 arkadaş toplanıp Patika Engelsiz Yaşam Gönüllüleri Derneğini kurduğumuzda, bu konuları paylaşmanın, o zamana kadar yaptıklarımızı ve yapabileceklerimizi konuşmanın, benzer duyguların diğer kişilerce de yaşandığını bilmenin yani bizi anlayan birilerinin olduğunu görmenin insanı ne kadar rahatlattığını fark ettim. Patika olarak hem topluma, hem de engelli ailelere pek çok farkındalık mesajı verdik.
Biz kabul ettik ve onları çok sevdik. Siz de sevebilirsiniz eğer tanımak için şans tanırsanız.
