Seninle bittiğim yerde duruyorum

İnsanın sevdiği kişiye 'Seni seviyorum” diye doyasıya söylemesi varken bunu söyleyememesi, dahası dile almaktan korkuyor oluşu, ne kadar da zor… Önceden senin için bir nefes kadar yakınındayken şimdi uzağında bir yabancı ola bilmesi...

İnsanın sevdiği kişiye “Seni seviyorum” diye doyasıya söylemesi varken bunu söyleyememesi, dahası dile almaktan korkuyor oluşu, ne kadar da zor… Önceden senin için bir nefes kadar yakınındayken şimdi uzağında bir yabancı ola bilmesi ne kadar acımasız.

Sevdiğim bir arkadaşım geçenlerde bir şey yolladı bana. Yazılmış ama asıl sahibine yollanılmamış bir yazı. İçini dökmüş sanki o karşısındaymış gibi kısa ama anlamlı bir yazı. Bilmem belki de gidilmemesi gerektiğini düşündüğü için yollayamadı. Ben ne olursa olsun ‘nefrette etsen’ o ona ulaşılmasından yanayım. Saklanılması neyi değiştirir ki?

Seviyorsan bilsin gitsin… Sen seviyorsun bu onu da bir başkasını da ilgilendirmez ki. “ seviyorum seni sana ne” şöyle yazmış arkadaşım ; “ Kucağına alan bir anne mutluluğu gibiydi. Hani unut diyorsun ya bana. Unutmak o kadar kolay mı? Neden halen insanlar en ufak bir anıda kaybettiklerini hatırlıyor? Onlar unutmayı istemiyor mu sanıyorsun? Her şeyi unutur da insan bir tek sevdiğini unutamaz... Bu şehir bana hep seni hatırlatıyor. Çıkar giderim bu kentten. Sensizliğin bir anlamı olur. Ama kalbimi bırakıp gitmem hiçte kolay değil. Bugün bir başka yüreğim yanıyor kendimden önce merak ediyor soruyorum. Belki de başka ellerde mutlusun ama bense seninle bittiğim yerde duruyor. Bugün senin doğum günün adettendir. Sende kalan gönlümü yüzümdeki kırık tebessümle topladım hediye yaptım. Asla silemedim. Yine yüzümde bir damla yaşsın. Unutma yasıyor olursam, ayni adreste bulursun... Doğum günün kutlu olsun aşkım...”

Nasıl da güzel yazmışsın. Bazen istediklerimiz olmuyor. Bir gün varlar diğer gün yoklar. Maalesef olabiliyor ama anı yaşamak lazım her güzel şey gibi sende biteceksin değil de “bugün de bitmedi ve bitmeyeceksin” demek lazım. İşin sırrı yine yeniden dönüp dolaşıp kalbin kendisindedir. Sahici bir sevgi zaten değer verme duygusunu barındırır. O zaman da karşındaki sen bir şey yapmasan da onun senin için ne kadar değerli olduğunu hisseder. Bu böyledir hep. Çünkü bu işler hediyeyle, iltifatla olmaz. Çünkü kişi bazen görmezden gelmeyi seçse de daima derinlerdeki gerçek duyguları hisseder. Saklamak bir çare değildir. Gizli tutmak da yok etmek değildir.

Herkes birinin okyanusu olmak ister. Kimi olur, kimi bir damlada boğulur gider. Çoğu zaman yerimizi yurdumuzu anlamadan akıp gidiyor ilişkilerimiz değil mi? O zaman gitse de kalsa da bütün sevginizi saklamamanız ve daimasevilmemiz dileğiyle.