Bir keresinde spora başlamak istemiştim… Garip garip olaylar geldi başıma… O günden sonra bir gün sonrasına bile plan yapmamaya karar verdim… Gün ne getiriyorsa onu yaşamaya başladım… Zorlandım mı? Evet… Rüzgârın sana yön vermesi hoş olmuyor… Sonra farkettim ki ben neden kaçıyorsam o beni buluyor… Ben neyin üstüne gitsem o da benden kaçıyor… Garip bir paradoks anlayacağınız… Ve hepimizin başına gelmiştir… Ve birçoğunuz bilirsiniz… The Truman Show isimli süper bir filmi… Kısaca anlatayım… Bir adam var ve her yeri kameralarla çevrili… Hatta hayatı bile duvarlarla çevrili… Hayatının her anını kameraya alıp tüm dünyaya seyrettiriyorlar… Ne yaşatmak isterlerse onu yaşıyor… Düşünsenize… Sizi sevdiğini söyleyen biri var ve siz evlilik hayalleri kurarken o bile size oyun peşinde… Bir gün kahramanımız durumu farkediyor… Her gün yaptıklarının dışında hareket ediyor… Herkes şokta… O an anlıyor ki aslında o yaşına kadar yaşadığı ne varsa hepsi bir oyundan ve televizyon şovundan ibaret… Gelelim benim paradoksuma… Ben birşeyler yazmaya başladığımdan bu yana Gazipaşa’da birşeyler oluyor… Ya birileri bir şeyi saklamak isterken yakalanıyor ya da benim hareketimi hesaplamıyor… Gazipaşa’da Truman Şov sona erdi… Söylemek istemiyorum ama “Ben yazdıkça her gün yeni bir olay ortaya çıkıyor.” Acaba diyorum… Yazmasam mı? Tabi ki demiyorum… Keneyi oraya ben mi koydum canım… Siz… Kendinize çeki düzen verin… Bu arada sorunlardan hemen biri çözülecek gibi duruyor… Yusuf Güven adına inşallah 40 yıllık beklentisinin karşılığı verilir… Umarım Gazipaşa'mızın diğer sorunları da kısa zamanda çözülür… Sessiz cennet olur sesli cennet… Sahi… Cennette ses var mıdır?