Çocukların ölümle ilgili düşünce ve fikirleri, bir canlının ölmesi mesela bir hayvanın ölmesi gibi karşılaştıkları olaylar sonrasında kendilerine yapılan açıklamalar sonrasında gelişmeye başlar. Çocuklar ölüm karşısında birçok...
Çocukların ölümle ilgili düşünce ve fikirleri, bir canlının ölmesi mesela bir hayvanın ölmesi gibi karşılaştıkları olaylar sonrasında kendilerine yapılan açıklamalar sonrasında gelişmeye başlar. Çocuklar ölüm karşısında birçok farklı düşünce ve duyguları bir arada yaşarlar. Onlara sahip oldukları bir hayvanın ya da yakından tanıdıkları bir kişinin öldüğünde üzülmenin, özlemenin ve geri getirmek istemenin normal olduğu açıklandığı taktirde, bu açıklama kendi deneyim ve duygularıyla uyuşacağı için, durumla ilgili kaygı, endişe ve acılarını paylaşmaya daha açık olacaklardır.
Aslında, çocuklar da kayıp karşısında yetişkinler ile benzer duyguları yaşar ve benzer tepkileri gösterirler. Arasındaki fark, çocuklarda bu olumsuz deneyimin genellikle olumsuz psikolojik sonuçlara yol açabilmesidir. Çünkü çocuklarda özellikle ebeveyn kaybı ayrılık kaygısını beraberinde getirir. Bir yetişkinin yaşadığı yas süreciyle benzer tarafı ise, bir yetişkin kadar sürekli ve tutarlı bir şekilde bu süreci yaşadığı ve güven duydukları birileriyle karşılaştıkları zaman ise yaşadıkları acıyı paylaşma eğiliminde olmalarıdır. Çocuklar, genellikle, kaybettikleri ebeveynin döneceği hayalini kurabilir, ancak sonra istemeden de olsa bunun gerçekleşemeyeceğini kabul edip yas sürecini yaşarlar. Bazı durumlarda, yaşanılan kayıplar için öfke duyarlar ve başkalarını suçlama eğilimine girebilirler. Çok yaygın olarak da hayatta kalan ebeveynini veya kendisine bakım veren kişiyi de kaybetmekten ve kendilerinin ölebileceğini düşünerekten korku yaşayabilirler. Yaşadıkları kaybın ve yaşayabileceğini düşündükleri başka kayıpların endişesi ile genellikle, kaygılı ve hayattaki ebeveynine bağımlı hale gelebilirler.
Kayıp yaşamış bir yetişkin için kendisine destek ve yardım eden birilerinin varlığı ne kadar önemli ise, bu kişilerin varlığı çocuklar için kat kat daha önemlidir. Çünkü çocuklar desteğin varlığı olmadan yaşayamazlar. Biliyoruz ki çocuklar yaşam ve ölüm konusunda sınırlı bilgiye ve anlayışa sahiptirler. Bu nedenle var olan bu bilgilerden yanlış çıkarımlarda bulunmaya, yaşadıkları ve gözlemledikleri olayları yanlış yorumlamaya yatkındırlar. Burada en önemli şey süreci çocuğa bilinçli, net ve basit bir şekilde aktarabilmektir.
Unutulmaması gereken en önemli noktalardan biri ise, ebeveyn kaybı yaşamış çocukların yaşadıkları zorlukların büyük bir bölümünün, hayatta kalan ebeveynin çocuğa yönelik tutum ve davranışlarında yarattığı değişikliklerin etkisi ile meydana çıktığı söylenebilir. Bütün bunlardan hareketle, yaşanılan durumla ilgili doğru bilginin kısa sürede verilmesi, bilmek istediklerini, merak ettiklerini sormasına fırsat verilmesi ve sorularına mümkün olduğunca dürüstçe cevap verilmesi ve yas sürecini kısmen beraber yaşanması önemlidir.
