Önceki yazımla ilgili olarak, bir vekilimiz aradı. Sitem etti. 'Bizim durumumuz özel…” dedi. 'Biz hiçbir ülkeye benzemeyiz; bizi, Avrupa'yla ve de diğer gelişmiş ülkelerle kıyaslayamazsınız..” dedi. 'Neden?” dedim....

Önceki yazımla ilgili olarak, bir vekilimiz aradı.
Sitem etti.
“Bizim durumumuz özel…” dedi. “Biz hiçbir ülkeye benzemeyiz; bizi, Avrupa’yla ve de diğer gelişmiş ülkelerle kıyaslayamazsınız..” dedi.
“Neden?” dedim.
Bir süre sustu, sonra “Kültürel farklılıklarımız, sosyal gerçeklerimiz var.” dedi. Ardından ekledi, “Ben günde kaç seçmenimi ağırlıyorum, biliyor musun?”
Tek bir kelime söyledim.
“Ağırlama” dedim.
Karşıdan yanıt gelmeyince de devam ettim. “Bu millet sizi, seçmen ağırlayın diye değil; bu ülkeyi; ‘Artık seçmen ağırlamayacak düzeye getirin. O, sosyal gerçek dediğiniz şeyi, sosyal gerçek olmaktan çıkarın artık…’ diye, Ankara’ya gönderdi…” dedim.
Telefon yüzüme kapandı.
***
7.5.2010 tarihinde yayımlanan, “Dünyanın en kıyak işi” adlı köşem yazımda da verdiğim; milletvekili maaşları ve sosyal haklarını gösterir ülkeler listesini, dünkü yazımda güncelleyerek tekrar vermek zorunda kaldım.
İstedim ki; görün, bilin, düşünün, kıyaslayın…
Hep söylediğim, hep yazdığımız bir şey var; bizim toplumumuzun eğitim düzeyi, 3,5 öğretim yılı.
Biz her bir şeyimizi, bu kültürümüzle belirliyor, bu kültürümüzle şekillendiriyoruz.
Bu kültürel yapımızı bilen birileri de bu durumdan çok iyi yararlanıyor.
Önce bu makûs talihimizi yenmek durumundayız.
Kim öncülük yapacak buna?
Elbette siyasetçiler yapacak.
Gelişmiş hangi ülkenin milletvekili, seçmeniyle birlikte, hastane hastane, doktor doktor dolaşıyor? Hangi gelişmiş ülkenin milletvekili, yasama çalışmalarını savsaklayıp, seçmenine yemek yedirmek için zaman ayırma lüksünü kendinde bulabiliyor?
Yedirme kardeşim, yedirme…
Tin tin düşme ardına seçmeninin.
Yık artık bu tür feodal ilişkileri.
İlle de ardına düşme zorunluluğun varsa eğer; her seferinde elini cebine atma. Alıştırma seçmeni(!) buna.
Kendini, sadece ve sadece meclis çalışmalarına ver. Yörenin özel sorunlarını değil, genel sorunlarını meclise taşı. Özel sorunlara değil, genel sorunlara yoğunlaş.
Seçmen gelip, senin bu yoğun halini görünce; senden, ottan çöpten şeyler isteyemesin… Senin çalışma tempondan utansın, seni meşgul etmesin, edemesin… “Hakkım yok buna…” desin.
***
Sabah, televizyon izlerken, bir milletvekili (eski vekillerden biri de olabilir); “Bu işin bir de emeklilik dönemi var. Vekillerimiz, emeklilik günlerini de düşünmek durumunda… Sen vekilini, ücret olarak tatmin etmezsen, o da başka arayışlar içersine girer, örneğin iş takipçiliğine başlar…” dedi.
Utandım.
Bilmediğim, duymadığım bir konu değildi ama yine de utandım.
Böyle bir şey olabilir mi?
Her çalışan, her bürokrat için kaçınılmaz bir sondur, emeklilik.
Biz de görev yaptık, günü geldi, ayrıldık.
Kim ilelebet görevinde kalabilmiş ki?
O zaman tüm çalışanlar, görev başındayken, dünyalık düşünsün, dünyalık peşine düşsün, bunun için planlar, bunun için programlar yapsın.
Böyle bir mantık olabilir mi?
Olsa bile; böyle bir işin uygulanabilirliği olabilir mi?
Milyonlarca çalışanı var bu ülkenin…
Bu milyonlarca çalışanın her biri; “Aldığım ücret yetmiyor, kaldı ki bu işin bir de emeklilik sonrası var… Elimde olanak varken, ben de sayın vekillerimiz gibi bir arayış içersine gireyim…” diye, ortaya dökülürse, vay halimize…
Nitekim de dökülenleri, görüyor ve işitiyoruz…
***
Yanlış anlaşılmasın; ben sayın vekillerin, sayın vekil emeklilerinin, sayın vekil danışmanlarının ve de meclis görevlilerinin doyurucu ücret almalarının karşısında değilim.
Gönlüm ister ki, sayın vekillerimiz, şu an aldıklarının ya da alacaklarının iki katını, üç katını, beş katını alsınlar.
Ama… hak diye, adalet diye, mantık diye, insaf diye de bir ölçüt var.
Niye sadece siz?
Herkese verin madem. İnsan gibi olmasa da, insana yakın gibi yaşatacak bir ücreti de diğer çalışanlar için ihsan edin.
Tamam… Siz yine şanınıza, şöhretinize yakışan ücreti alın.
Alın da; biraz da sizi oraya taşıyanların durumunu düşünün…
2011 Aralık ayına göre, bu ülkede 4 kişilik bir ailenin açlık sınırı, 940,39TL; yoksulluk sınırı 3.063.17 TL.
Ve bu ülkede milyonlarca 4 kişilik, 5 kişilik (hatta çok daha nüfuslu) aileler, 900.-TL aylıkla geçinmek durumunda.
Nasıl olacak bu?
İşte önce bunu, düşüneceksiniz.
Onun için seçildiniz çünkü…