Bilader esgiden bi davar kesildiinde kellesi gözelcemeg beere gonurdu. Davarın gannı yarılır, boku dökülür, gene gözelcemeg münasib beere gonurdu. Çoo vakıd alavlıca bi ataş yakılır, demir gızdırılır, endee ataşda kelle ütülürdü. Hususi kelle ütücüler de varıdı. Demirçilig çarşısında kelle üten biseel demirçi varıdı. En başında Maayetin Hüseen Emmi varıdı. Endee kelle ütüldügden soona evde bişirilirdi. Kelle çorbası sarımsaala, sirkeele olduumudu gözel olurdu. Soonacıma, boku dökülen garın gaynar suula gurçlanırdı. Sabınıla, sovanıla gözelcemeg yıkanırıdı. Soona endee garın ince ince gıyılır, gıymadan gülüg yapılır, pirincile gülüglü garın çorbası bişiriliridi. Engi çorbanın dadına doyum olmazıdı. Hindiki hanimler ne külüle ütmesini bilir, ne de garın gurçlamasını bilir. Engi işleri bilen hanimler, gelin olucag gızlarına endee işleri, bildiglerini ööretsinler. Ööretsinler de aldıgları heriflere kelle çorbası yapıversinler, gülüglü garın çorbası yapıversinler. Engi yemeglerimiz unudulmasın. Herifler de aazlarının dadıla bi yemeg yesinler. Ondan soonacıma da "Helal olsun ulan avrad. Behider ol. Eyiki ananın evinde engi yemegleri öörenmişsin" deyi cürkül cürkül etsinler.
Benden böönlüg bu gadar. Hadi galın saalıcaala.