Yeni Türkiye diyerek yola çıkanlar eski yolu izliyor.19 Mayıs 1919'da o yolu milli kahramanlar geçti.İzledikleri yol "
İSTİKLAL
ve
BAĞIMSIZLIK
" yoluydu.O yol kan, ateş, acı ve kederle doluydu.O yol sonu belirsiz ama umutlarla dolu bir yoldu.O yol açlık ve sefalet yoluydu.Bin bir güçlüğe rağmen istiklal yoluydu.O yolu geçenler halkı mezalimden kurtardılar.O yolu geçenler milleti esaretten kurtardılar.O yolu geçenler halkı kulluktan kurtardılar.Ezan seslerini yeniden semaya saldılar.Özgürlüğü halkın ellerine teslim ettiler.O yol dört yılda bitmedi.Samsun'dan başladı ama İzmir'de sona ermedi.Lozan'da da nihayet bulmadı.Rahmetli Aşık Veysel'in de dediği gibi.O yol "İnce ve uzun" bir yoldu.Mustafa Kemal Atatürk gece gündüz gitti.Ne halde olduğunu bile bilemeden gitti.Böbrekleri rahatsızdı, ciğerleri hiç iyi değildi.İnkilaplar yaptı bıkmadan. Hastalığına bakmadan.Ölümcül hastalığına rağmen Hatay'dan vazgeçmedi.Durumuna bakmadan Güney gezisine çıktı.Amacı
VATAN
'ın her karış toprağına sahip çıkmaktı.O öldü. Allah gani gani rahmet eylesin.Eder mi bilmem ama hakkını bize helal etsin.Son sözünde dahi o yolun bitmediğini söyledi.Medeni ülkeler seviyesi dedi Türk milletine.Yolun gideceği yeri tarif etti yıllar önce.Yeni Türkiye'den bahsedeceksek eğer;O yol Samsun'dan değil Ankara'dan başlamalıydı.Önce Avrupa'da sözü dinlenir bir ülke olmalıydık.Avrupa Birliği'nde İngiltere ve Almanya gibi olup;herşeyde söz hakkı ve yaptırım gücümüz olmalıydı.Sonra Birleşmiş Milletler'in Güvenlik Konseyi'ne girmeliydik.Bu da yetmez, konseyin altıncı daimi üyesi olmalıydık.
ABD
, İngiltere, Fransa, Çin ve Rusya sözümüzü dinlemeliydi.Onlarla aynı söz hakkına sahip olmalıydık.Dünyanın kaderi üzerinde söz sahibi olmalıydık.Bunu yaparken yine Atamızın sözüne kulak vermeliydik.Yurtta barış cihanda barış demeliydik.İşte o zaman ben de Yeni Türkiye diyenleri alkışlardım.Oysa bazıları ne yaptı? Önce Samsun, sonra Erzurum'a gitti.Ülke 95 yıl önce başladığı yere geri döndü.