Bilader Yakub deyi bi gardaşcaazım bana megdub yollamış. Hööle deyoru:
"Amat Emmi, öndüün baggal düggeninde bi gara egmeg gördüm. Tanıdım, anamın köyde eddi gömbelere benzer. Ulan hundan birini alaan da yeyen dedim. Baggala 'Bu neci dedim', 'Bu kepeg egmee' dedi. Aldım hööle ikiye bi beldim, ne dadı var, ne duzu. Esgiden kepee biz davarlara yedirirdig. Esgi egmegleri çıgla yesen olurdu. Hindiki egmeglerin heç dadı yog."
Yakub, bi de gara cava yazısı yollamış. Onda da hööle deyoru:
"Amat Emmi, hayıla eveli Bilal deyi bi keloolanı yazdıdın. Bilal'a deever de ehliyeti aldıında arabaların arasından zırd o yanna, zırd bu yanna gedmesin. Yalınız moturu dooru dürüs sürücese ehliyed alsın. Tasını da kafasına dagsın. Moturun buynuzuna dakmasın. Alanya'nın delaanlıları hep ööle ediyoru. Ben pulis olsam endeenleri heç motura bindirmem. Arabaala gederkene bi motur gördüm mü hemen yavaşlayoruun gorkumdan. Acab gelir de çarpar mı ola deyi ödüm sıdıyoru. Ende delaanlılar motura yönüle binsinler. Gendine eyi tanı Amad Emmi."
Savol, varol Yakub gardaşım. Endee gözel megdublarını tavsıdma. Gene yaz bakaan.
Benden böönlüg bu gadar. Hadi galın saalıcaala.