Bilader, üç dört ay eveli hayılaca bi ıramedli Takavid Amat Emmi'nin hikayelerini yazıverdidim size. Emme yaza yaza bitirememişim. Kafamı görüveren "Takavid Amat Emmi'nin hu hikayesini yazmadın, hunu da yaz" deyi kafamı tıgdeleg guşu gibi dideleyoru. Hindi ıcıg onnarı da yazıvericem. Emme, ilkin Takavid Emmi'mi bilmeyenlere, esgi yazılardan okumayanlara emmimi bi tanıdıvereem. Iramedli ölüyü güldürürdü, Alanya'nın Nasiredden Hocası'ıdı. Çarşıda baya bi çerçicilig eddi. Düggeninde çatal iine, darag, misine, folta, forazlı ayna, lafın kısası envayi çeşid çerçi satardı.
Adamı cudamı eyi bilirdi. Lafı dınlanırdı, egmee yenir, suyu içilirdi. Keşge hindi olsaa da, hööle 1 saad bi muhabbetini dınlayabilseg. Alanya'nın Nasireddin Hocası, ıramedli Takavid Amat Emmim ayaandan, elinden mazurudu. Güccükene çocug felci geçirmiş, o vakıdlarda hindiki gibi dogdur yog, ayaanda, golunda maraza galmış, onun uçun yampır yumpur yörürdü. Balıg avına çog havaslııdı. O mazur ayaala, elile isgeleyi bulur, misineyi denize atıcam deyi booşur dururdu. Emme gözel de balıg dutardı. Dudduu balıgları aşamıla dosduula, ahbabıla barabar yerdi. Apışının arasında yeyen cinslerden deelidi. Goca, aşamları engi balıglarıla ırakıya da vururdu. Bilader böön emmimi annadırka kayıdı bitirdig. Yarın emmimin yeni bi hikayesini yazıcaaz. Okurka gülmegden gannınız aarıcag.
Benden böönlüg bu gadar. Hadi galın saalıcaala.