Otuz yıl süresince, çok üzüldük, çok acılar yaşadık, aileler bölündü, şehitler verdik, gazileri kucakladık, analar gözyaşı döktü, pek çok eş dul kaldı ve yavrular baba hasretiyle büyümeğe çalışıyorlar. Sonuç ne teröristler için ne de devletimiz için başarılı oldu diyemeyiz. Uçaklarla Kandil ve diğer kamplar vuruldu, helikopterle içteki yuvalar ateş altına alındı, Mehmetçik gece-gündüz durmadan vurdu, vuruyor. Ama teröristlerin kökü kazınamadı. Tarihler yazıyor ki, savaş cephede değil masa da kazanılır. Onun için ne yapıp, edip karşı tarafı masaya çekmek gerekir, gerekmektedir. Ancak, bu iş o kadar kolay ve mümkün değildir. Karşı tarafı zorlarken, beri taraftakilerin büyük bir risk alması icap etmektedir. İşte şimdi bu riski hükümetimiz ve başbakanımız Recep Tayyip Erdoğan almıştır. O kadar ki, eğer silahların susması ve terörün bitmesi için “Baldıran zehrini içmek gerekirse onu da içeriz” diyerek bu işin önemini pekiştirmek istemiştir. BDP şimdiye kadar hep karşı tarafta yer aldı, teröristlerle yakın ilgilerde bulundular, mecliste efelendiler, yaptıkları konuşmalarında hep işin olumsuz olması için gayret gösterdiler. İşte şimdi bu parti, sürecin içine çekiliyor. İmralı’ya BDP’li milletvekillerinin gönderilmesi, Apo ile görüştükten sonra süreci destekleyici tutumda bulunmaları, özlemle beklediğimiz bir durumdu. Ancak, öyle bir duruma gelindi ki, artık herkesin elini taşın altına koyma zamanı gelmiştir. Muhalefette bulunmakla bu sorumluluktan kurtulmak mümkün değildir. Yarın, seçim zamanında bu husus halkımız tarafından sorulacak, kim kaçtı, kim yanaştı, kim elini taşın altına koydu bir bir irdelenecektir. İktidara da muhalefete de, 30 yıldır beklenen fırsat çıkmıştır, akıllı olanların bu fırsattan yararlanmak için çok çaba göstermesi gerekecektir.
Eğer istersen sulh’ü salah,
Yardımcı olur sana Allah,
İyi düşün ölçülü konuş,
Geri tepmesin silah.
Ufukta ak bulutlar,
Gözlerde umutlar.
Bitsin artık şu bela,
Sevinsin eşler, çocuklar.