İNSANLAR
ilk kez tiyatrolarda rol yaptılar.
İlk tiyatrolar ise 2500 yıl öncesine aittir.
Antik Yunan uygarlığında başlamıştır.
Tragedyalar ilk tiyatro türüdür ve dinseldir.
Yani mitoloji ve din temaları işlenmiştir.
Tiyatrodan sonra rol yapma işi siyasete bulaştı.
****
Sinema ve tiyatrolarda rol yapanlar sanatçılardır.
Rol yapmak onların bir parçası ve görevleridir.
Ne kadar iyi rol yaparlarsa, o kadar başarılı olurlar.
Seyreden insanlar da bundan keyif alırlar.
Sanatçılar da seyredenler keyif alsın diye rol yapar.
Amaçları insanları eğlendirmek ve ders vermektir.
****
Tiyatroda ve sinemada retorik sanatı ve vücut dili kullanılır.
Retorik sanatı kelimelerle oynamak demektir.
Hangi kelimenin nerede kullanılacağının tespitidir.
İnsanları belirli kelimelere yönlendirmek için yapılır.
O kelimeler genellikle seyircileri heyecanlandırır.
Dinleyenleri ve izleyenleri şartlamanın temel yolu budur.
****
Allah, din, iman, cennet, cehennem ilahi kelimelerdir.
Kahramanlık, cesaret, cömertlik ve aşk büyülü kelimelerdir.
Umut, başarı, güç ve zenginlik de bunlara ilave edilebilir.
Kahraman varoşlardan ya da köyden gelirse iyi olur.
Karşısındaki kötü kişi mutlaka zengin ve güçlü olmalıdır.
Fakat kader ve Tanrı sonunda daima fakirin yanındadır.
Bugün bile televizyonlar bu doğrultuda dizi film yapar.
Çünkü insanların özlem ve istekleri değişmemiştir.
****
Tiyatro halkın nelerden etkilendiğini anlamaya yaradı.
Etkileyici kelimeler ve rol yapma teknikleri öğrenildi.
Halk en çok dini ve kahramanlık motiflerinden etkileniyordu.
Mazlumları seviyor, onlarla özdeşleşiyorlardı.
Ancak bunlar için uygun ortam ve zaman gerekiyordu.
En uygun ortam can ve mal güvenliğinin olmadığı ortamdı.
Ekonomik krizler, savaşlar ve ölümler sahnenin dekoruydu.
Zamanı belirlemek ise siyasetçi için kolay olandı.
Bu teknikler kullanılarak başarılı da olundu.
Siyasetçiler rol yapmakta artık tiyatro oyuncuları kadar başarılıdır.
Onun için bugün dünyada yapılan siyaset değil, orta oyunudur.
****
Oyuncular sahnede rol yapar, bunun dışında kendisi olur.
Siyasetçinin ömrünün her dakikası rol yapmakla geçer.
Rahatlıkla ağlar, güler ve rol icabı öfke şimşeklerini çakar.
Dost olur, dostuyla düşman olur, düşmanıyla da dost olur.
Din ve iman büyülü kelimelerdir, asla ağzından düşürmez.
Yüzüne taktığı oyuncu maskesi oraya yapışıp kalır.
Kişilik bozulması kısa sürede her hücresini ele geçirir.
İçlerinden çok azı kendisini rol yapmaya kaptırmaz.
Fakat bu yüzyılda rol yapmak siyasetçinin kanına işlemiştir.
Halk da tıpkı tiyatroda olduğu gibi en iyi rol yapanı alkışlar.
Tiyatrodan çıkarken kapıdaki sandığa onun için oy atar.
Bunun demokrasi olduğunu sanarak huzur içinde evine gider.