Ne günlere kaldık!Olacak şey değil.Bir ülke düşünün, askerini güvenli bir biçimde karayolu ile bir yerden bir yere götüremiyor.
Askerini sivil hava yoluyla görev yerlerine götürüp, getiriyor.
Eskiden gençlerimiz eğitim yerlerine trenle, tren yoksa karayoluyla yani otobüslerle giderlerdi.
Yetkililer, havayolu ile askerlerimizin taşınmasını olumlu bir gelişme olarak sundular.
Olaya salt taşımacılık ve yolculuk açısından baktığımızda, bu ileri bir aşama. Askerlerimiz uzun ve yorucu yolculuk yapma yerine, hava yoluyla hem rahat, hem de kısa bir sürede gidecekleri yere ulaşma imkanına kavuşmuş olacaklar.
Ama gel gör ki, işin aslı bu değil.
İşin özü güvenlik.
Bırakın vatandaşı, bu ülkenin askeri bile bir yerden bir yere, özellikle de doğu ve güneydoğuda güvenli bir biçimde gidemiyorlar!
Bu, terörün hangi boyutlara vardığını net bir biçimde ortaya koymakta.
PKK terör örgütü, Kürt halkını temsil ettiği iddiasında.
Halbuki Kürt halkı, Ortadoğu’da Arap halklarının bir numaralı düşmanı durumunda.
Irak’ta ve Suriye’de er geç Araplar Kürtlere dönük en acımasız saldırıyı yapacaklar.
Irak’ta bu yoldaki hazırlıklar başladı bile.
Bu saldırıya karşı Kuzey Irak’taki Kürtler kime güveniyor?
Bize, yani Türkiye’ye.
Suriye’deki Kürtlerden PKK çizgisinde olanlar Esat’ın yanında yer alırken, bir anlamda Kürt halkının geleceğini tehlikeye sokmuş oldular.
Bu bir ihanettir.
Bu ihanet, Türklere değil, Kürtlere karşıdır.
Tıpkı Türkiye’deki PKK’nın bize dönük yaptığı gibi!
Bence Kürt halkının önemli bir bölümü, PKK’nın destekçisi değil, bu örgütün acımasızlığı karşısında, bir anlamda PKK’ya tutsak durumda.
Özellikle de kırsal kesimdekiler.
Bir an önce Türkiye’nin, Kürt halkını PKK’nın elinden kurtarması gerekiyor.
PKK, bırakın Kürt gençlerini etkileyerek kullanmasını, Türk gençlerini bile sol jargonla kullanma uyanıklığı içine girmiş durumda!