Bilader, vakıt su gibi akıb geçiyoru vallahı. Taa dün gibi, 10 yaşında bi çocuudum. Ayaamda pazenden bi kısa don, bi iligli babıc, sıçırardım mahallede bi o yana, bi bu yana. Yazın ısıcag vakıdlarında havıza gederdig çimmeye. Anam göndermezdi havıza, "Boolur da ölürsün" deyi. Emme kim dınlar? O vakıdlar herkes bağıla baccaala oğraşır. Onun uçun herkesin evinin öönde bi havız olurdu. Bizim evin öönde de şıragmene varıdı. Emme şıragmeneye akan su hem gullanılır, hem içilirdi. Onun uçun içine girib çimilmezdi. Gomşular da havızlarına çor çocug gadmazlarıdı, onlar da gullanıllarıdı o suyu çamaşırda, bulaşıgda. Çocuglar girdiinde havıza, içine işerler deyi yanaşdırmazlarıdı. Emme her gün evde mi durucaglar bilader? Heç işleri olmaacag mı? Heç öteaakaya ekin bicmeye gedmeecegler mi? Evi boşalddıglarında damlardıg havıza. Isıcag yaz gününde ne gözel olurudu. Çocuglardan biri gözedlerdi ev saaplarını. Geliverirlerse, gaçardıg. Eve gederkene de donları gurudur ööle gederdig. Emme anam hep bilirdi havıza geddiimi. Havızın dibine dalıb, suda gözümü açdıımdan gözler gıbgırmızı olurdu. Onun uçun nar şıpgıınıla az dayag yemedim anamdan. O nar şıpgını da yakar gavırırdı bedenlerimi. Dayagdan soona üyümesi de bi gözel olurdu, sorman. Dün ısıcagda yörürken bunlar geldi aglıma. Bi yazıveerem dedim.Benden böönlüg bu gadar. Hadi galın saalıcaala.