Sevilmek ister.Anlaşılmak, doymak, rahat yaşamak, mutlu olmak ister.Huzur, mutluluk, sağlık, para, aşk ister.Lüks ister.Önemsenmek, onaylanmak, takdir edilmek ister.Kazanmak ister.Dostluk ister.Alt etmek, birinci olmak, eşsiz anılmak ister.Ait olmak, değerli olmak ister.Tek olmak ister.Her şeyin üstesinden gelmek ister.Sonra…Yaşlanmasın ister, hep aynı kalsın…Bitmesin, gitmesin ister.Bilmek, öğrenmek ister.Keşfetmek, yeniden başlamak ister.Ama hepsinin sonunda bir yerde her seferindesevilmek ister.Başladığı yere döner.Annesinin memesinden süt içtiğinde, ezberlediği o kokuyu, o sıcaklığı, o güveni, o sevgiyi, o eşsizliği ister…Kırılmamak, incinmemek ister.Üzülmemek…Bu yüzden…Bu yüzden diye başlayıp “O halde sevin” demek çok ucuz olur değil mi?Prof. Dr. Atalay Yörükoğlu’nun dediği gibi iyi bir ilişki için oyun oynamak gerek.Bir kişinin kişiliğinin gelişimi için en önemli yolun bu olduğuna değinir sıklıkla…Çocukluğumuzdan başlayarak oyun oynayarak öğrendiğimiz hayat bizlere bir gün o oyunun ne büyük bir oyun olduğunu keşfettirir. Bu yüzden de…İyi bir oyuncu olmak gerekiyor.İyi bir savunmacı, ya da iyi bir kaleci olmak gibi…Golün nereden gelebileceğini tahmin edebilmek, tetikte yaşamak, atik, çevik, pratik olabilmek, her türlü zorluklara karşı kendini savunabilmek…Kendi hayatını, kaleni savunabilmek, tehlikeyi uzaklaştırabilmek ve o berbat golü yediğinde…Hazmedilmek, bir daha oynamaktan vazgeçmeden, asla korkmadan, bir takımın parçası olabilmek, güçlü olabilmek, mücadele etmek, yılmadan…İnsan ne ister?Yazdığım bütün şeyleri!Bunun için emek ister, sabır ister, çalışmak ister, fedakarlık, özveri ister.Bütün bunların gerçekleşebilmesi için.Bu yazdıklarımızı hayatta hepimiz başarabiliyor muyuz diye sorsam…Çok zor…Ama gerçekten başarabilenlere bravo!...