Hindiki talebelerile arasıra gonuşuyom, okullarda dayag gagmış. Bizim zamanımızda eşşeg döver gibi döverdi hocalar. Hindiki hocalar çocaa "Hurdan gag, hura otur" deseler, anası bobası megdebe çıkavarırımış. Engööle oldumudu, çocug soona hocayı dınlamaaveriyorumuş. Evel zamanında çocuu mekdebe verillerikene hocaya "Eti senin, kemii benim" delleridi. Hindi de çocuun budunu ganadını gırıp atıvermeecen emme çocaa da gabaatına göre cezayı kesicen.
Benim abbabın Yılmaz adındaki çocuunun başına mekdebde okurukana gelen bi olayı annadıvereen. Hocaları talebelere evde yapsınlar deyi ders vermiş. Benim abbabın ooluna sorduu vakıt "Örtmenim dersi yabdım emme lekin evde unutmuşun" deeyoru. Hoca kaçın gurası, heç inanır mı? Hoca da "Sen tasa etme benim cava moturuna biniverir, evden alı geliyiz" der. Çocug gendini uyanıg sanıyoru emme hoca çocugdan taa uyanık. Barabar mekdebin baccasına ineller, hoca gara cavanın fitesine moturu çalışdıraan deyi yekindiinde çocug bakmış iş ciddi, "Örtmenim ben dersi gannım aarırıdı da yapamadım, onun uçun meşe odunuulan zopayı yemeyeen deyi yalan sööledim, çok üzür dilerim" demiş. Hoca da "Ulan a kerata, ben evel az taa beklesen sana inanıp getmeecedimkine, beş dagga taa sabredemedin mi, halbuusa ben seni sınadımıdı, hindi hem dersi yapmadıından, hem de paskal addın uçun zopayı yeecegsin" demiş. Veretmiş meşe odununu. Evelki hocalar çocuglarıla yalınız mekdebde deel her yerde ilgilenilleridi. Onun uçun derina, nere geddi esgi hocalar, talebeler, veliler.
Benden böönlüg bu gadar. Hadi galın saalıcaala.