Bugün aç gözlülüğe, şiddetli isteğe, aşırı derecede tutkunluğa değinmek istiyorum. Yani hırsa. Sevgili okuyucular bir çok insanda hırs vardır.
Ama her zaman aşırı hırs kişiye zarar vermiştir.
Yaşadığımız toplumda bunun örneklerine rastlamak mümkündür.
Etrafımıza baktığımızda liderliğe soyunmuş veya liderlik yapmış kişilerde bu unsuru görmemek için kör olmak lazım.
Hele hele sözde demokrasinin kılıcını sallayan ama ruhunda demokrasinin “d”si olmayan, kendini hep aynada gören siyasilerin bir çoğunda hırsa rastlamak mümkün. Hırslı insanların, özellikle de siyasi liderlik ruhu olanların bir çoğunun yaşlandıkça zırvalamaya başladıklarına bir çoğumuz zaman zaman tanık olmuşuzdur.
Bu kişiler zaman zaman yaptıklarıyla, konuşmalarıyla, hal ve hareketleriyle gülünç duruma düşmüşlerdir. Ama bunu fark edememişlerdir. Unutmamak gerek her zaman hırs kişiyi doğruluktan ve hakikatlerden uzaklaştırmıştır. Hırs insanı kin ve nefretle birleştirir. İnsan istediğinde elde edemez ise ruhi depresyonlar geçirir. Hırslı insanlar hiç kimseyi düşünmezler, aşırı bencil olurlar. Tabi hırsın yaşı yoktur. Hırs genç, yaşlı, siyasi, bürokrat ayırt etmez. Eğer aşırı hırs varsa kim olursa olsun yer bitirir.
Hırslı insanların en büyük özelliklerinden birisi etrafına at gözlüğü ile bakar, bunun için de etraflarını görmezler. Hep “Ben” duyguları hakimdir bunlarda. Bunlar gerçekleri keşfedemezler, kendi yaptıklarını ve söylediklerini doğru zannederler. Oysa çoğu zaman yanılırlar ama yanılgılarını bir türlü kabul edemezler. Çünkü hazımsızdırlar bunlar.
Doğru bir olmasına rağmen, hırslı insanlar kendi çıkar ve menfaatleri doğrultusunda yanlışı doğru olarak görüp kabul etmişlerdir. Bu yüzden de bu ilçede gelmiş geçmiş belediye başkanları, siyasi partilerde görev almış birçok ilçe başkanlarının başını hırs yemiştir.
Öyle değil mi? Kimini siyaset dalındaki hırsı. Kimini inadının hırsı, kiminin de zengin olmadaki hırsları yenmedi mi?
Gazipaşalı bunların hırslarını, oyunlarını ve filmlerini yıllarca seyretti. Ama görünen şu ki bu hırs denilen lanet ne bizim siyasilerimizi, ne de siyasilerimiz hırslarını bırakamamış. En acısı ise, geçmişteki siyasilerin düştükleri durumlardan ne belediye başkanlarının, ne de siyasi ilçe başkanlarının ibret alamamış olmaları...