Hayatımızda iz bırakanlar…
Yüzünde hep bir tebessüm olan adamdı o. Bu tebessüm onun hayata bakışıydı, yaşamı kucaklayışıydı, son anına kadar kopamayışı, direnişiydi… Ta ki 8 Kasım 2005’te hayata gözlerini kapayana kadar.
Pek çok ilki gerçekleştirmişti hayatında. Alanya'da lisenin bile bulunmadığı o dönemde, kasabanın üniversite okuyan sayılı kişilerinden biriydi. Alanya'nın ilk muhasebe bürosunu açmış, ama bu işin ona göre olmadığına karar vermişti. Uzun yıllar öğretmenlik, okul müdürlüğü yapmış, ilçenin ilk Milli Eğitim Müdürü olmuştu. 1968 yılında, en büyük hayali olan Yeni Alanya Gazetesini kurmuştu öğretmenlik mesleğine devam ederken.
O hem bir düşünce adamı, hem de bir hayat adamıydı.
Düşüncelerini dürüstçe söylemekten, yazmaktan çekinmezdi. Habercilikte ekonomik kaygılar taşımaz, kimseye yalakalık yapmazdı. Yazılarının muhatabının (kardeş, arkadaş, bürokrat, siyasetçi) kim olduğunu düşünmeden eleştirirdi. Ona göre gazeteci muhalif olmalı, eksik ve yanlış olanı işaret etmeli, halkın gözü, kulağı, dili olmalıydı. Olaylara objektif, geniş ve farklı açılardan bakabilmeliydi.
Kimseye kin gütmezdi, küsmezdi. Tevazu, hoşgörü, cömertlik, dürüstlük, iyi niyet, mizah yeteneği onu tanımlayabilen güzel özellikleriydi.
Dost sohbetlerinden hoşlanırdı, değişik şehirlerden, farklı görüşlerden, kendinden büyük-küçük pek çok arkadaşı vardı. Kimi zaman evde ağırladığı, kimi zaman dışarıda buluştuğu bu dostlar, belki de bu dar çevrenin etkisinden çıkarıp ruhunu besleyen, fikir dünyasını, bakış açısını genişleten kurtarıcılardı onun için.
Çocuklarına ve ailesine çok bağlı olmakla beraber, örnek bir baba değildi belki ama, örnek bir insan modeliydi benim için. Onun kültürüne, bilgisine ve dostluklarına sahip olmayı istedim hep.
14 yıl mücadele ettiği kanser hastalığı sırasında bile, İngilizce pratik kitaplarını alıp hastanede İngilizce çalışan, bilgiye ve öğrenmeye aç, yaşam mücadelesini hiç bırakmayan bir kişilikti.
Sevgili babacığım seni özlemle ve sevgiyle anıyorum.