Öndüün bi beledan aacının dibinde ıcıg oturdum. Garşıdakı megdebin güccüg güccüg çocuglarını görünsüre esgi günleri höle bi hatıllaverdim. A bilader, ananıncıg enderde oturukana beladan aacının tingil depesindee guşun biri kafama işemesin mi? Heralda bana eyi beerden bi nasib geliceg. Hindiyaadar gülmeyen gader, endee gara şalvarlı, gara Amad'a da bi güler mi ola? Naracag bilader, irametli Aşa ninem "Garip güler mi, meerem sırıda" deridi. Beledan aacının dibinde oturukana gelene geçene ıcıg tanıdım. Bi dene tanıdıg Alanyalı geçmedi. Alanyalı'yı hindi bi düünde görüyon, bi de ölüde. Demeg ki bi avıç şey galmışız. Enderde otururkana eddiyalladımın eyice farkına vardım. Gönül yorgun, biz yorgun. İrametli Sadullah'ın Nuri Emmi cümbüşülen bi boy şengi türküyü çıırırıdı: "Gül hazin, sümbül perişan, gönlümün şevki yog." Dee Nuri Ağam dee... Sen de tarih oldun getdin be. Arasıra "Düggende bana cümbüş sev" deyi şarkısını eşguvatıılan barabar sööler dururdug.Ne deyen bilader, hayır dileyeen de, hayır gelsin başınıza.Benden böönlüg bu gadar. Hadi galın saalıcaala.