Bilader esgiden Alanyalılar'a bakdınmııdı yüzleri, golları, baldırları, imanları gapgara olurudu. Ben bile sahdiyan gibiidim. Kimisi tomati toplarkan, kimisi muz sularkan, kimisi de ekin biçerken gabgara yanarıdı. Hindi baalar baçcalar bozuldu. Muz baççaları otel oldu, portakal baçcaları apartuman oldu. Bizim Alanyalılar da sosyete oldu.
Hindi nerde bi Alanyalı görsem, agbacıg bilader. Onnardan biri de benin. Mübarek gören de beni Alamanya'da yaşar sanır. Alamanya'da da güneş senede iki sefir doğarımış, onda da Alamanlar caddeye maddeye yatıverir, güneşlenillerimiş. Hindi kimsenin ne denize getdii var, ne de güneşe çıkdıı var. Emme cavıllar, engi güneşde gararıcaaz deyi dünyanın bi ucundan geliyollar Alanya'ya. Dün bi hısımın yanna geddim. Isıcaala, dügganında çıplanıvermiş. Bi bakdıdım imanı agbacıg. Su içse ümüünden görünüceg deyusun. "Ulan oolum, heç güneş görmen mi? Deniz dahacıkaya" dedim. "Neree gedicez ay Amat Abi. İşden güçden bi yere gedebildiimiz yog. Taa bu sene şefdahım yog" dedi. Alanyalılar bööle oldu bilader işda. Para derdinden denize bile gedemez oldug.
Benden böönlüg bu gadar. Galın saalıcaala.