BİLADER
öndüün beerde deggeldi, tilevzoonda bi gonuşma var. Ruh dogduruumuş. Hööle deyoru:
"Çocunuza deel bir fisge vurmag, gaşınızı bile galdırmacagsınız. Onnarı gocaman herifimiş gibi hep dınlaacaksınız. Tamam dediiniz vakıd, sözünüzü dutucagsınız."
Bunun gibi büsürü şey sööleyoru.
Engi ruh dogduru gonuşurkana, gendi çocugluum aglıma geldi hööle. Gözümün önünden geçiverdi. Engi dogdurun annaddıına göre benim zırdeli olmam ilazımıdı. İraamedli bobam bana vereederdi dayaa. Şinnediimde bobam odunula, anam nar şıpgınıla döverdi. Evde yüzümüze bi gülse, dünyalar bizim olurudu. Bi seferinde inee sulamayı unudmuşun. Vereddi zopayı yargınıma yargınıma. Töbeler olsun üç gün yatagdan gıbışdayamadım engi dayaan zarbı zoruna. Emme biz, bobamıza saygımızı heç gayıb edmedik. Gaybetine bile gonuşdurmazdıg kimseyi. Bol dayag yedig deyi deyus dürzü de olmadıg, sokaan aanlarında zinzaarı gibi gezmeyoz. Ihıcıka cayır cayır yazı yazıyom, katib gibi. Hindi, her dedii yapılan çocugların hayılası da depesine çıkıyor bobalarının. Ne böyüg biliyollar, ne güccüg. Ne laf dınlayorlar, ne söz. Engi işin hangısı dooru, ben şaşdım galdım vallahı.
Benden böönlüg bu gadar. Hadi galın saalıcaala.