BİLADER
esgiden beri uzun hava çeken Denizli forazlarına yangınım. Dee bi vakıdlar benim engile bi foraz varıdı. Forazımın adı Nuri'di. Asıldımıdı yer gög inileridi. Aşşadan bi çırınırıdı, Çatag'dan, Susuz'dan dınlarıdın. Bi yaz benim başıma geleni sorman. Engi forazı çog eyi beslerdim. Yemini, otunu, purçunu teze teze verirdim. Gendimden eyi bakardım. Sesi eyi çıgsın deyi, gasabdan hususi davar, sıır akciyeri alırdım, engi foraza yedirirdim. Gözü kör olasıca bi guyruglu varımış kümesin yanda. Benim foraz, dovar yıkıının arasında yem üplerimiş. Guyruglu forazı bacaandan sokmuş. Bi çırıg gobdu, sıçıradım, vardım, benim foraz partıldar. Bagdım, guyruglu yanıbaşında. Gabgara, el gadar var, sıytarıb durur. Dokuz boomlu yer yudasıca. Gari guyrugluyu küreele ezdim atıverdim. Foraza sarımsaglı yoort içirdim emme feydası olmadı. Benim foraz ıcıg soona öldü. Engi forazı gömerkene dolugsudum. Taa o zamandan beri biri Denizli forazı deyinsire ciyerim yanar. Hindi gene eyisinden bi Denizli forazı getirdesim var. Naabıcan bilader, havas heç bişeye benzemez.
Benden böönlüg bu gadar. Hadi galın saalıcaala.