PKK’nın bugünün gerçekleriyle örtüşmeyen rezil tutumunun nedenlerini ararken, PKK’nın uluslararası illegal örgütlerle birlikte, ülke genelindeki kaçakçılığa dayanan büyük rantları elinde bulunduran perde arkasındaki baronlarına bakmakta yarar var.
Bir başka gerçek de, çatışmadan beslenen siyasi yapıların ve belli çıkar guruplarının bulunması.
***
Tüm bu acı gerçeklere rağmen Türkiye Cumhuriyeti devleti ve de iktidar “Ya tutarsa” diyerek barış sürecine yöneldi.
Bu süreci en fazla da Kürt halkı savundu.
Ülke genelinde barıştan yana olan herkes de, bu sürece destek verirken, PKK’nın güvenilir bir örgüt olmadığını bilmesine karşın, gene de, destek vermeye devam etti. Ama bugün, PKK ve HDP’nin eylemsizlik sürecinden yararlanarak, kırdan kentlere kayarak yeni bir örgütlenmeye gittiği gerçeği ile karşı karşıya kaldık.
***
Bugün ise, çok tehlikeli bir sürece girmiş, PKK’nın insanlık dışı ve kalleşçe ortaya koyduğu eylemlere dönük güvenlik güçlerimiz tüm unsurlarıyla yiğitçe savaşmakla meşgul.
Böylesine kritik bir durumda, toplum olarak, büyük bir dayanışma içinde olmamız gerekli, siyasi ya da ideolojik kaygılarımızı bir kenara bırakıp bir yumruk olmalıyız.
Özellikle de, belli bir genelleme içinde, PKK ile Kürt halkını aynı kefeye koymaya kalkma yanlışı içine girmemeliyiz.
Zira bu çatışmada en fazla zarar gören Kürt halkı.
***
Bana göre Doğu ve Güneydoğu’da PKK’nın etkin olduğu yerlerde Kürt halkı PKK’nın tutsağı durumunda.
Çok daha önemlisi, barış sürecini savunanları eleştirmek de akıl karı değil.
Zira, en azından üç yıl kan ve gözyaşından uzak durduk.
Her şeye rağmen, barışı aramanın nesi kötü olabilir ki?
***
Türkiye böylesine kritik bir süreçten geçerken, siyasilerimizin hala partilerinin geleceğine dönük hesaplar yaparak, ülkemizin ve ülke insanımızın geleceğini tehlikeye sürükleyecek, siyasi istikrarsızlığa seyirci kalmaları ise akıl alacak şey değil.
Erken seçim hesapları yaparak krizi tırmandıranların ise, erken seçimde, seçmenin sağduyusu ile sandıkta boğulacakları kanısındayım!