Öndüün benim avrad, ırametli Baddiyar abamın evinin addakasındaa gardaşının ziyaretine geddidi. Engirde avratlar gendi aralarında Tosmur tehnesi yaparlarkana gulag musafiri olmuş. Gonuşduglarından biri de engi Alanya'nın en gıdemli mıddarı Hayri Emmi'nin evinin yamacındakı pargda geceleri büsürü zaar olurumuş. Endeenler ora bura çödürürlerimiş. Bu vaziyeti görenler, birki sölemişler. Emme lekin keloolanlar parkı terg edmemişler. Avradın biri "Aman a bizim gız, endeni Amat Bilir'e utaştırıcagsınız, zavadanag bi yazıcak. Bag nahıl enginleri kovuyollar" demiş. "Engi Amat Bilir nerde bulunur ola?" demişler. Biri, "Ali Müdüreelin Memed Ali Dim'in gasdesine tilefon açalım. Hazar ordadır" demiş. Benim avrad odelden heç oralı olmamış. "Ben Amat Bilir'in avradıyın" dememiş. Zaten desedi sügsününü gırardıma. Bi boy tembih ederin. "Sakın geddiin yerlerde boş bovazlıg yapıp, ben Amat Bilir'in avradıyın deme ha" derin. Endee lafları dınlayınsıra avrad bana "Ulan herif, haggatan namın her yerde yörümüş. Hindi seni gısganmaya başladıma" dedi. Ben de "A avrat, ben hebire derin de inanmazsın. Engi herifiin gıymatını bil. Namı Amarikalarda, bilumum cavır memleketlerinde yayıldı geddi. İşdecıkana senin herifin endöle bi herif. Currugdan bi adam deel" dedim. Neyise bilader. Lafı uzadmayaan. Şengi Çeligler Parkı'nı aşamları bi konturol etsinler. Millet balkona çıkamavermiş. Keloolanlar bi boy bira içer, hemene işellerimiş. Enginleri bi yola getirmeg ilazım.
Benden böönlüg bu gadar. Hadi galın saalıcaala.