Gönül Köprüsü'nde öyle işe dalmışım ki, günlerden Pazar olduğu için bir dinlendirici sessizlik var. Akşam olmuş, hava kararmış ve göz gözü görmez olmuş, bir telaşla acele hazırlandım. Güvenlik görevlisi bana eşlik edip otobüse binmemi bekledi.
Zaten her akşam hanım ağa ile babam araba ile eve gidilmeyecek ise telefon ederler. Otobüsle giderim, o akşam Tosmur Belediyesi'nde kim güvenlikse o yardımcı olur, Tosmur Belediyesi'ne çok şey borçluyum, hepsi var olsunlar.
Bu yazımda iki isim garanti dikkatinizi çekmiştir, hanım ağa ve babam yazdım. Kızım ve torunum her şeyimle ilgilendikleri için, onları güldürmek için kızım Ayşe'ye hanım ağa, damadım Doğan Efendiye ağa, torunum Kerim’e de babacığım derim. Beni her şeyde memnun edip sevindirdikleri için Allah herkese öyle evlat, damat ve torun nasip etsin.
Otobüs geldi, bindim, tıklım tıklım dolu idi, bir bey hemen yerini verdi. Malumunuz kibarlık Allah vergisi, sağolsun. Otobüs tam hareket etti, yağmur başladı. Yağmur yağdığı ve fazla yürüyemediğim için karşı yolda inmedim. Kestel'i, fakülteyi ve Yangılı'yı dolaşıp, Tosmur mezarlık durağında iniyorum.
Neyse gidiyoruz yolda, hava çok yağmurlu, otobüsteki bir bayan yolcu yanlış otobüse bindiğini fark etti ve "Beni müsait bir yerde indirir misiniz?" dedi. O sırada ailesini aradı ve bulunduğu yeri söyledi ve onu almalarını istedi. Biz de yolumuza devam ettik, yolumuzdan dönerken bir de baktık ki o bayan yolcu hala orada beklemekte. Şoför hemen durdu, "Beklediğin kişiler gelmedi mi?" dedi. Gelmediğini söyledi. "Bu yağmurda, bu karanlıkta beklenmez buralarda" dedi. Otobüse aldı ve evine kadar yolu olmamasına rağmen bıraktı. Çok güzel bir hareketti bu, beni çok duygulandırdı. Kaptanlarımızdan Allah razı olsun. Yüce Allah hepinizi korusun. Hoşçakalın.