Bilader, ıhıcıka bi Iramazan Bayramı taa geldi. Iramedli bobam "Ömrü olana gün darı denesi gadar çog" deridi. 'Iramazan, Iramazan' derkene Iramazan'ı da yedig atıverdig. Bide tütüleri, gözel gözel yemeglerile böön aşam uurlacaz Iramazan'ı. Ben çocukana Iramazan Bayramı'ndan eveli bana bi şalvarıla, gömleg digdiriverirleridi. Yazısa iligli babıc, gışısa bi çizme alınırdı. Arefe gecesi enginlere sarılır üyürdüm. Sabaala yöşüle gakar, cebime birki kese gatar, şeker toplamaya gederdim. Ev ev gezerdim, sakızıla para veren evlere çagdırmadan iki, üç sefir gederdim. Ne gözel olurudu bilader be. Hindi evde çanag çanag şeker dolu emme aazıma biteeni gatıveresim yok. Herşey çocuglugda gözel oluyoru. Bi de Alanya'nın bi gelenee var. Arefe günleri biz mezelliglere geder, ölülerimizin mezerine murt pürü dikeriz. Dee bi vakıtlar müddünün biri çıgdı, "Engi bizim dinimizde yog. Murt pürü digmen" dedi. Bilader, atadan, dededen galma engi geleneg bize. Böön ölülerinizin mezerine murt pürünü dikin. Başlarında bi elham, üç gulhuval okun. Murt pürü bulamazsanız, mezelliglerde satanlar oluyoru, goca bi bağı 5 banguvud. Ordan alırsınız.
Bilader, ben Iramazan Bayramı'nızı gutlaayom. Allah sizi, çocuglarınızı, hazeddiglerinizi nice nice bayramlara gavışdırsın.
Benden böönlüg bu gadar. Hadi galın saalıcaala.