AYTEMİZ
Alanyaspor’un Sivasspor ile oynadığı maçın analizinde bugün bir değişiklik yaparak sondan öne doğru gitmek istiyorum. Maç sonu bir grup taraftarın takımı çağırdığına ve alkışladığına şahit olduk. Takım o kadar çok mücadele verdi ki, bunu gören taraftar hemen hakkını vererek böyle oynamaya devam mesajı verdi.
Bu alkış nerden geldi diye sormayın, ben anlatayım. Hemen maçın başında yüzde yüz bir gol kaçırdık. Hemen ardından yine çok net pozisyon kaçırdık. İkinci yarı yine net pozisyonları değerlendiremedik. Maçın neredeyse tamamında oyunu rakip alana yıktık. Biz hoyratça pozisyonları harcadığımız için rakip son anlarda karambolda hesabı kesti. Hakem çok kötüydü. Tartışmaya açık penaltı pozisyonu ve kart tercihleri rakipten yana idi. Pardon, bu yorumda Sivasspor’u analiz etmişim.
O zaman alkışlamaya sebep olan Alanyaspor’u analiz edelim. İlk yarı Wagner Love ile bir pozisyon, ikinci yarı Efecan ile yarım pozisyon ve maçın sonunda bir gol ile maçı tamamladık. Nerede oynandı bu müsabaka? Kendi sahamızda, kendi seyircimiz önünde. Son saniyelerde gelen gole sevindiysek tutar tarafı var ama arada futbolcuyu kendine getirecek, saygı çerçevesini aşmayacak şekilde tepkiler gerekiyor. Futbolcuları benim kadar koruyan ikinci bir kişi yok ama tatlı sert bazen tepki gerekir.
Tabloda gözüktüğü gibi 4 Süper Lig, 2 kupa maçı, toplamda 6 maçta galibiyet yok. İçerde neler oluyor bilmiyorum ama sevimsiz bir şeylerin olduğu artık gün yüzüne çıkmaya başladı. Ne demek istediğimi anlamak isteyenler maç içinde giren, çıkan oyuncuların kenarda gördüğü muameleye baksın. Yönetimin Fernandes’i getirmek için mali riske girdiği bir durumda bu oyuncu sakat değilse ki değil, kadroda vardı. Bu oyuncuyu ilk 11’de sahaya sürmemek ne demektir? Geri sayım artık başlamıştır. Unutmadan son bir dip not vereyim. Sivasspor’da bu maçta golün asistini yapan, sahanın en iyilerinden Kone geçen hafta çift sarıdan atıldı ve hafta içi kupada cezasını çekti. Ya bizim her şeyimiz, allayıp pulladığımız oyuncu ne yaptı, bir soralım kendi kendimize.