EVEL
zaman Alanyasında iddiba ekin uçun göbedde gırardıg. Ben engirden göbedde işini bi deeveren. Bilader, ekin ekiceen yeri gözelce bi temizlersin. Taarayı alırsın, dikenini bi kesersin. Pıynar varısa onu da kesersin. Gazal mazal varısa bi ataş gor, yakarsın. Ekin yeri temizlendimidi gara öküze sabanılan barabar "Hoh" dersin. Evlee açarsın, boğdayı engire çilersin. Çilediin boğday, bi de erezli çıkarsa duman olursun. Engi erezli boğdayı yedinmidi, gilig yutmuş bozalag gibi düşünür durursun. Biz işda endöle erezli boğdayıla böyüdüg. Engi erezli boğdayın ununu Mence'nin Musdafa Çavış Emmi'nin deemeninde ööddürürdüg. Eşşee un çovallarını pekidirdig, eşşeg zartıladaragdan un çovallarını eledirdi. Anam garı enginile bazlama ediverir, yooka açar, bişi gızardıverirdi. Goca ağac odunlarını, payam odunlarını sacın altına kösdünmüdü endeenler bi daggada bişiverirdi. Hindiki egmegler bildiin bi hamır oluyoru, o vakıtlar heç de hamır olmazıdı. Nebilen hindiki furuncular neci gözelce bişiremeyollar? Yonsam alaflaverib atımıveriyollar? Benim abbablardan Legleg Hüseen, engi çii egmegleri yedigsire gorkarımış. Dogdurun biri "Hüseen, ekmee çii yeme. Şeker hasdası olursun" demiş.
Benden böönlüg bu gadar. Hadi galın saalıcaala.