Anadolu’da rahmet ve bereket olarak anılan ölüm; insan olduğumuzu hatırlatırken, ırkçılık ve dincilik bize insan olduğumuzu unutturur. 2 ölüm, 2 uğurlu ve bereketli ölüm bizleri acıda birleştirdi. Zaten ulus olmanın bir yolu da acıları paylaşmak değil midir? Sabırla, saygıyla, sevgiyle, büyük emeklerle verilen adanmışlıklar; insanı yüceltir. Kıymetleri her zaman bilinen; öncü lider kişilerin ölümü berekettir, gençleşmedir, gelecek için umuttur.
Tesadüf bu ya; 2 ölümün ortak paydası Rum’dur. Ömrü Rumlarla mücadelede geçmiş Rauf Denktaş ve Rum babadan olma Lefter Küçükandonyadis’in peşi sıra ölümleri bizleri büyük acıda birleştirdi. Emeklerine sevgi ve saygıyla hakkımı helal ediyorum. Işıklar içinde yatsınlar.
Kıblesi dolar olan “Ver kurtulcu” liberaller için Denktaş ırkçı ve oyunbozan olarak görülebilir. Bağımsız Kıbrıs’tan yana olan Denktaş, sonraları neden ayrılıkçı olmak zorunda kaldı? EOKA’cı çetelerin Enosis (Kıbrıs’ı Yunanistan’a bağlama hareketi) baskısı ve 1963’te yapılan katliamlar Kıbrıs’ın bölünmesine yol açmıştır. Zamanın ABD Başkanı Johonson’un Kıbrıs’la ilgili tehdit içeren mektubuna İnönü’nün meşhur “Dünya yeniden kurulur ve Türkiye orada yerini alır” yanıtı Kıbrıs Tarihinin kilometre taşlarındandır. Bugün Ada’da barış içinde yaşayanlar Denktaş’ın kararlılığına ve emeklerine saygı ve minnet duymalıdırlar.
Bundan önceki yazımda; “Kurtuluş Savaşına destek veren Papa Eftim, Türk Diline emeği geçen Ermeni Agop Dilaçar, Türk Mimarisine önemli eserler kazandıran Balyan Ailesi bu coğrafyanın insanıdırlar ve bizdendirler. Temeli ırkçılığa dayalı her söylem bu topraklara ihanettir” diye bir bölüm vardı. Yazıyı futbolla sulandırmamak için Lefter’i anmamıştım. Zamanında en çok milli olan, en çok gol atan Lefter de bizden biriydi. Gururumuz, idolümüz oldu. Ölümüyle Galatasaray’ı da sevdiğimi hissettim ve içimden yaşayan kaleci Turgay Şeren’e sağlıklı uzun ömürler dilemek geçti. FB’liler için bile taksici Karınca Ezmez Şevki’nin arabası ve tribün şovu maç kadar eğlenceli olurdu. Böylesi yüce insanların bizi birbirimize bağladığına inanıyorum.
Ölümü doğanın canlanma sebebi olarak görenler için ölüm; rahmet, bereket ve umuttur. Derdimi iyi anlatamamış olabilirim ama mesele de biraz hissetmekle ilgili değil midir? Ölüm Allahın emri, şu ayrılık olmasa…