Davar sarımsaa yalaavermiş

BİLADER

böön size annadıvericeem hikaye, Dim goyaanda köyün birinde geçer. Endee köyün sovanı, göveri, bi de sarımsaa eyi olur. Davalları da besili olur. Neyise bilader. Ende köyde benim bi abbab var. Evinin öönde davar, çebic, tovug, foraz eksig olmaz. Davallardan birini gurbanda keseen deyi ayırır. Engi ayırdıı davara eyi bakar. Yemiş aacından pür sıyırıverir, zeereci Maşadardılı irametli Aazıeeri Amad'ın oolu Musdafa'dan yem alır, kepeg alır, küsbe alır yedirir. Davar ımırgı gibi olur. Neyise bilader, benim abbab endeni evin altında gedeyde bi aala gomuş. Yokarda deeverdiim gibi endee köyün sarımsaa da çog gözel olur. Benim avrad hep bu köyün sarımsaanı gullanır. Başga sarımsag aldırmaz. Benim abbabın avradı da sarımsag goçanlarını evin gedeyine asmış, sarımsaaan goçanının sapları eyice gurudundan yere düşmüş. Davar da engii sarımsagları yemiş. Engi yeme işi arife günü olmuş. Bayramın ilg günü abbab davarı kesip, davarın işgembesine buçaa vurdunda ortaeeri sarımsag kokusu sarmış. Abbab gülüglü garın çorbası bişirddiricemişimiş. Abbabın avradı davarın gannını biseel gurçlamış emme lekin sarımsaan kokusu çıgmamış. Gari benim abbab gülüglü garın çorbasını bol sarımsaglı içmiş.

Benden böönlüg bu gadar. Hadi galın saalıcaala.