İkna edilmek istenen kitle yanlış…(1)

Dokunulmaması gereken amentülere dokunarak (ya da dokunulabileceği ihdas ettirilerek); sürece yanlış başlandı.
Gömleğin düğmeleri yanlış ilikleniyor…
* * *
Evet, insanlıktan nasibini almamış bazı şahıslar, onarılması güç, çok büyük haksızlıklar yaptı bu ülkede…
Evet, bu şahıslar, yöre halkına büyük eziyetler, büyük sarsıntılar yaşattı…
Evet, yaptıkları işin önünü arkasını düşünmekten yoksun bazı aklı evveller, sorunu, içinden çıkılmaz hale getirdi.
Evet, ortada gerçekten çok büyük bir yanlışlar silsilesi var.
Evet, bu sorun bu ülkenin öncelikle çözülmesi gereken, en acil ve en önemli sorunu…
Ama bu şekilde değil…
* * *
Önü arkası düşünülmeden, “nelerden ödün verilip, nelerden verilemeyeceği…” ortaya konmadan, “analar ağlamasın” edebiyatıyla, ucu açık ödünler vererek, yürütülen çözüm; çözüm olmaktan çıkar, kördüğüm haline gelir, ondan sonra isteseniz de çözemezsiniz.
Kürt kardeşlerimiz rahatsız oluyor diye, “TC”yi yok etme, Türk Bayrağını yasaklama, İstiklal Marşını söyletmeme, ülkenin adını değiştirmeye kalkışma girişimleri yanlıştır.
Yanlıştan öte gaflettir, dalâlettir.
Bir tarafı yaparken, bir tarafı bozmaktır.
Bir tarafı kazanırken, diğer tarafı kaybetmektir.
Bu sürece karşı çıkanları, “çözüm, böyle olmaz” diyenleri…fişleyerek, gazlayarak, joplayarak, onları “çapulculukla” suçlayarak susturmak densizliktir, terbiyesizliktir.
Akillikleri kendilerinden menkul böyle bir gruptan medet ummak aymazlıktır.
İkna edilmesi gereken kitle, 70 milyon insan değil; 5 bin terörist, 5 bin kan içicidir…
… …
Şimdi sakın ola ki, biri çıkıp; “Sen o zaman çözüm istemiyorsun, sen analar ağlasın istiyorsun…” gibi dangıl dangıl dangalakça bir laf etmesin bana. Çok sinirleniyorum çünkü. Ve de bu tür çıkışları, kim dillendirirse dillendirsin, son derece ahmakça ve salakça buluyorum.
“Bu sorun çözülmesin, böyle kalsın, oluk oluk kan aksın…” diyen bir insan olur mu, olabilir mi?
Manyak mıyız, sapık mıyız biz, elezer miyiz?
Bu ülkede, “anaların gözyaşı hiç dinmesin” diyen elezer sayısı, yok denecek kadar azdır. Olanların da kimler olduğu, malumdur.
Neyse, şimdi geçelim bunları, konumuz bu değil…
* * *
Gerek rahmetli babamın, gerekse kendi aktif bankacılık günlerimde; bu ülkenin dört bir yanını, gezme, görme ve tanıma fırsatını buldum.
Doğu Anadolu’yu da iyi bilirim, Güneydoğu Anadolu’yu da…
Zengin, yoksul; şehirli, köylü; dinli, dinsiz; okumuş, cahil; hayalperest, gerçekçi… pek çok Kürt tanıdım…
Üniversite yaşamımda pek çok Kürt arkadaşım, pek çok Kürt dostum oldu, halen de görüşürüm çoğuyla.
Bu insanların, zamana yaydıkları hayallerini, düşlerini, beklentilerini iyi bilirim…
Hep söyler, hep yazarım; bu coğrafya nevi şahsına münhasır bir coğrafyadır. Ne Amerika Kıtasına benzer, ne Afrika’ya… Ne İskandinav Yarımadasına benzer, ne İber Yarımadasına… Ne Fransa’ya benzer, ne İspanya’ya…
… …
Bu coğrafyada, kandırılması, ikna edilmesi, koşullandırılması, kullanılması çok kolay insanlar yaşar.
Bu coğrafyada, atalarının kim olduğunu bilmeyen; bıkmadan usanmadan (Türkler dışında) bir ataya yamanmanın arayışları içersinde olan; hiç devlet olmamış, hiç devlet kuramamış; asırlar boyunca, bir devlet kurmanın hayaliyle yanıp tutuşan halklar vardır.
Amerika’nın, Rusya’nın, İngiltere’nin, Fransa’nın eli kolu, bu coğrafya üzerinden hiç eksik olmaz.
-DEVAMI YARIN-