Otizim ve Anksiyete/Kaygı

    Anksiyete duygusunu herkes hissedebilir ama anksiyeteye sahip olmak bir savaş veya kaçış halidir. Ve bunun görünürde hiçbir sebebi yoktur. Anksiyete sizi hasta eder. Sindirim sistemi gibi sistemlerinizi devre dışı bırakabilirsiniz. Çünkü vücudunuz şöyle düşünür:

"Yemek yemene gerek yok."

"Çünkü her an ölebilirsin."

"Yaşamın için savaşmalısın." Yani stres sağlığımızı etkiler derken Son derece ciddiyim. Hiç abartmıyorum. Otizmli bireylerin duyusal ortamları, duyusal hassasiyetleri nedeniyle daha yüksek anksiyete seviyelerine sahip olduğu bilinmektedir. Anksiyete duygusu öfke nöbetlerine, kekelemeye, tiklere sebep olur. Bana göre anksiyete, şu rahatsızlıklardan sorumludur: Karşıt Gelme Bozukluğu, Obsesif Kompulsif Rahatsızlık, Dermatillomania, Trikotilomani. Anksiyete duygusuna sahip bireyler kendilerini yoğun baskı altında hissedebilir. Yoğun huzursuzluk duygusu, anksiyetenin bir parçasını oluşturur. Ve anksiyetenin "savaşma" kısmını tercih eden kişiler. Onlar sizin karşıtınızdır. Onlar, içinde bulundukları çevreyi kontrol altına almayı seçmiştir. Çünkü etrafları öngörülemez, korkutucudur. Ve kontrolün onlarda olduğunu hissetmezler. Zorluk çıkaran davranışı durdurmaya ve engellemeye kendimizi o kadar kaptırırız ki karşımızdaki insanın anksiyeteyle karşı karşıya olduğunu unuturuz. Düzeltilmesi gereken sorun onlarmış gibi davranmaya başlarız. Ve bu yanlış yoldur. Peki, nasıl yardımcı olabilirsiniz? Bir kimse savaş-kaç durumunda ya da donmuş vaziyetteyse hissettiklerini göstermelerine vesile olun. Öfkelisin, bağırıyorsun. Çünkü korkuyorsun, endişelisin. Ya da korkuyorsun, kendini kapatmış durumdasın ama güvendesin. Onlara bir çıkış yolu, bir orta yol sunun. Benimle birlikte nefes al, beşe kadar say, ona kadar say. Bardak devrilip kırıldıysa bunun hiçbir önemi yok. Yastıklar ortalığa dağıldıysa hiçbir önemi yok. Önce onları bu savaş/kaç halinden çıkarın. Onlara kendilerini güvende hissedecekleri bir zemin sunun.  Onlar aslında kendilerini güvende hissetmiyorlar. Bu yüzden sizinle savaşıyorlar. Hissettikleri acının gerçek olduğunu anladığınızı hissettirin. Hissettikleri acıyı anlayın. Çünkü pek çoğumuz bunu yapmıyoruz. Maruz kaldığımız sahneye odaklanıyoruz. Soruna odaklanıyoruz. Ve onları suçluyoruz. Anksiyeteleri dolayısıyla onları suçluyoruz. Bu, anksiyete sorunu yaşayan herkes için geçerlidir. Bir savunma stratejiniz, bir yardım çantanız olmalı. Bu çantayı sizi iyi ve güvende hissettiren şeylerle doldurun. Endişelendiğinizde öz uyarım davranışlarına başvurmak da evrensel bir harekettir. Bu konuda otizmlilerin adı çıkmıştır. Çünkü her zaman fena halde endişeliyizdir! Ama herkes endişeli hissettiğinde bir takım hareketlerde bulunur. Acınız olduğunuzda hareket ettiğinizi söyleseniz de inanmam. Vücudunuzun size gönderdiği sinyallerin farkında olun Yumruklarımızı sıkmamızın hareket etme ihtiyacımızın bir tezahürü olduğunun çoğu zaman farkında değilizdir.