Dışı sizi, içi beni yakar...

Bu satırları okuyan kıymetli okuyucu, bu köşede elimden geldiği, dilimden döndüğü kadarı ile İç Mimarlık ile hayat arasındaki bağları yazacağım.

İç mi? Dış mı? İmza yetkiniz var mı yok mu? Sadece daire mi yoksa dükkân da var mı gibi enteresan sorularla karşı karşıya geliyoruz günlük hayatta, gelin hep birlikte bu mesleği inceleyelim.

İnsanoğlunun dünyaya geldiği ilk andan itibaren en önemli ihtiyacının barınma olduğunu görüyoruz. Aslında insanın var olduğu ilk andan itibaren bugüne kadar gelmiş, gelişmiş ve saygınlığını arttırmış nadir mesleklerden birisidir İç Mimarlık. Çünkü bütün bu karmaşa, bu kadar emek ve çalışma son kullanıcı dediğimiz bizler için yapılıyor.

Her insan özünde bir parça estetik kaygısı, bir parça düzen takıntısı ve kendince bir güzellik algısı taşır. İşte İç Mimarlar bu estetik, teknik ve fonksiyonel konular üzerine eğitim alır ve bu soyut kavramları somut varlıklara dönüştürebilme yeteneğine sahip olurlar.

Tarihçesine bakıldığı zaman ilk olarak 19. Yüzyılda Elsie De Wolfe isimli aktrisin mesleki olarak ‘’İç Mimar’’ kimliğini kullandığını görürüz. Ama aslında biraz önce de beyan ettiğim gibi herkes kendine iç mimardır. Yani İç Mimarlığın geçmişi öyle sanıldığı gibi yüz yıllık değildir.

‘’Bu odada çok ışık var gözümü alıyor, içeri çok güneş vuruyor perdeyi çekmeliyiz, bu koltuk televizyonun karşısında olsun, komşunun gürültüsünden yatamıyoruz ve lavabodan pis bir koku geliyor’’ gibi günlük hayatta bize çok basit gelen bu durumlar aslında İç Mimarların asıl konusudur. Yani direkt yada dolaylı olarak sürekli insanın kendisiyle uğraşır.

Tüm bu yorumların toplamında İç Mimarlık, hem insan ile hem hayat ile paralel olarak gelişmeye ve değişmeye aralık vermeden devam etmektedir. İnsanlık var olduğu sürece varlığını sürdürecektir…