Her fırsatta yazdım, yazıyorum.
Her fırsatta dillendiriyorum.
Sadece ben de değil.
Gazetemizin diğer köşe yazarları da dillendiriyor, onlar da yazıyor.
Fevzi Açıkalın yazıyor, İbrahim İpbüker yazıyor.
Yazıyoruz da ne oluyor?
Hiç.
Koca bir hiç.
Değişen hiçbir şey olmuyor?
Meydanı boş bulan kent ayıları gündüz gece demiyor.
Öküz gibi böğürtüyorlar, altlarında ki iki tekerli terör makinesini.
Hastanelerin dibinde, okulların ders saatlerinde böğürtüyorlar da böğürtüyorlar.
Hayır, şunu anlamakta zorlanıyorum
Altlarındaki iki tekerli cihazı öküz gibi böğürtmekten ne zevk alıyorlar?
Neden, niçin, niye böyle davranıyorlar?
Ses fazla çıksın diye, hayvani duygularla egzozlarını deldiren kent ayıları var.
Neden altınızdaki iki tekerli cihazı uygar insanlar gibi beyefendice kullanmıyorsunuz?
Çıkardığınız her rahatsız edici ses, hiç günahı olmayan annelerinizin kulaklarını çınlatıyor.
Neden böyle davranıyorsunuz?
… …
Bu arada bu motosiklet terörü ile yeterince mücadele edilmediğini de söyleyelim.
Başında kask var mı; var. O zaman altındaki iki tekerli makineyi dilediği gibi bağırtabilir.
Başında kask var mı; var. O zaman altındaki iki tekerli gürültü makinesini dilediği yerde sürebilir. Kaldırımlarda yayaların içine girebilir. Dilediği yere park edebilir.
Yeter ki kafasında kask olsun.
… …
Tabii bu sorun sadece Alanya’ya özgü bir sorun da değil.
Sorun genel.
Sorun tüm ülkenin sorunu…
Tüm Türkiye’de “motosiklet hatta bisiklet terörü” kol geziyor.
Kol gezmesi de son derece doğal!...
Kendinize yakıştırın ya da yakıştırmayın; burası Ortadoğululuktan kurtulamamış, az gelişmiş bir ülke...
Burası Türkiye...
Bizim kültürümüz, bizim eğitim düzeyimiz bu kadar işte...
Biz hiçbir konuda, elli yıl, yüz yıl sonrasını düşünerek tasarım yapmayı, bu veriler ışığında yapılanmayı beceremeyen (becermekten öte düşünmeyen, düşünemeyen) bir sistemin ürünleriyiz.
Yollarımız(!), kaldırımlarımız(!), otoparklarımız(!) hep bu sistemin ürünleri.
Yol yok, kaldırım yok, otopark yok.
Vatandaş çözümü, iki tekerlekli olmakta buldu.
Ağası beyi, yanaşması marabası, çoluğu çocuğu, ehliyetlisi ehliyetsizi, bileni bilmeyeni herkes iki tekerli motorize oldu.
Dağ taş, motosiklet ve motosikletli kaynıyor.
Yollar böyle olursa, otoparklar(!) böyle olursa; trafik terörü de böyle olur işte...
Böyle düzene, böyle yurttaş...
Böyle yasa koyucuya/böyle yasa uygulayıcıya, böyle sürücü...
Elbet kan akacak, elbet tatsız olaylar olacak, elbet terör olacak...
Şaşılacak bir şey yok aslında...
* * *
Yolda yürümek, kaldırımda yürümek bir kültürdür.
Trafikte, motorlu ya da motorsuz araç kullanmak da öyle...
Eğitimli ve kültürlü bir insan, başkasının özgürlüğüne tecavüz etmeyen, başkalarını rahatsız etmeyen insandır.
Kültürlü insan sabırlı, anlayışlı, hoşgörülü insandır. Kurallara uyan, uymayanı uyaran insandır.
Kültürlü insan, “sarı ışık” yanar yanmaz kornaya abanmaz; önündeki araçların sürücülerine, elini kolunu hoş olmayan biçimlerde sallamaz.
Bisiklet ya da motosiklet kullanan kültürlü insan; kullandığı iki tekerleğin, (trafik açısından) dört tekerlekli diğer motorlu araçlardan farksız olduğunu bilir. Ters yola girmez. Ters yolda seyretmez. Şerit ihlalleri yapmaz. Diğer araçların sağından solundan ani geçişler yaparak, o araçların sürücülerini güç durumda bırakmaz.
Motosiklet kullanan kültürlü insan, kasksız trafiğe çıkmaz.
Bütün bunlar, Ortadoğu ve eşdeğeri ülkelerde olur.
Bu tür kural tanımazlıklara, bu tür ülkelerde göz yumulur.
Ne acıdır ki bizim Ülkemiz de bu kategoriye giriyor. Asırlardır Arap cenderesinden kurtulamıyor.
Evet burası Türkiye...
Burada (yani tüm Ortadoğu ülkelerinde ve Türkiye’de) sarı ışık yanar yanmaz, kornalar çalmaya başlar.
Sabır yoktur, hoşgörü yoktur, duygudaşlık (empati) yoktur.
Buralarda (özellikle Alanya’da) sokak ya da caddelerin tek yönlü olması, sadece ve sadece dört tekerlekli motorlu araçlar için geçerlidir.
Motosiklet ya da bisikletler, bu kurala uymak zorunda değildir. (Örneğin Alanya’da, -Mola Kavşağında Akbank’ın köşesinde- o an nöbette olan tüm trafik polislerimiz, tek yönlü Yaylayolu Caddesi’ne giren ya da Hacetyolu Caddesi’nden çıkan motosiklet ya da bisiklet sürücülerini görmezden gelirler.)
Buralarda (özellikle Alanya’da) diplomalı diplomasız, hatta yurtdışı görgüsü olan motosiklet ya da bisikletliler; trafik ışıklarını iplemez.
Işıklarda bekleyen araçların sağından solundan ani zikzaklar çizerek seyretmeyi en doğal hakları olarak görürler.
Çünkü bilirler ki onlara kimsecikler ses çıkaramaz.
Kimse onlara; “ne yapıyorsunuz lan görgüsüz kent ayıları!” demez, diyemez...
Buralarda (özellikle Alanya’da) tüm motosikletliler, gürültü ve koku kirliliğine bayılır.
Bu magandaların egzozları ya bilinçli olarak delinmiş ya da (dikkat çekmek için) motosikletlerine “egzoz patlatmak” üzere özel aygıt ekletilmiştir. Sabahın ya da gecenin bir yarısında bu ayıların egzoz patlatmalarıyla yerinizden fırlarsınız.
Aslında bu ayıları herkes bilir, herkes görür ama kimse uyarmaz.
Çünkü Ortadoğululuğun raconunda uyarmak, uygar insanlar gibi davranıp vatandaşlık görevini yapmak (risk almak) yoktur.
Burada (özellikle Alanya’da) tüm bu iki tekerlekliler; kaldırımlar üzerinde de sürat yaparlar. Bunlar için yayaların arasından zikzak yaparak seyretmek, olağan bir devinimdir.
Burada (tüm Ortadoğu Ülkelerinde ve Türkiye’de) iki tekerlekliler, refüjlerin, yeşil alanların üzerinde de gezinir.
Paşa gönülleri nasıl isterse, tekerleklerini oraya park ederler. (Park için özellikle otoların tam arkasını seçerler ki; o otonun sürücüsü geri geri çıkarken, -görmeyip- iki tekerleğine giydirip ezsin...)
Burada (tüm Ortadoğu Ülkelerinde ve Türkiye’de) diplomalı ya da diplomasız tüm siyasiler; trafik kurallarını hiçe sayan, caddelerde/sokaklarda terör estiren tüm iki tekerleklilerin her daim arkasındadır.
Trafik görevlileri, siyasiler ve o kentin hatırlıları nedeniyle görevlerini yapamazlar.
Yapmak için direnirlerse, bu kez bu siyasi magandalar tarafından başlarına çorap örülür.
Kolay şey midir, bizim gibi kültür yoksunu ülkelerde bu tür terörleri önlemek!...
